Uluru - Alice Springs

DAG 7

Vanmorgen weer vroeg uit de veren. We krijgen van Felix een halfuurtje om ons klaar te maken. Dit red ik nooit dus vraag ik om me een kwartiertje vroeger wakker te maken want ik moet natuurlijk twee swags oprollen, twee slaapzakken wegsteken en Milan in gang krijgen als het buiten nog donker is... gene k*k! :p

We rijden terug naar de plek waar we de zon hebben zien ondergaan maar nu voor 'sunrise'. We hebben de parking helemaal voor ons alleen. En daar zien we naast Uluru de zon opgaan. Ontbijt met zicht op Uluru... kan het nog mooier?! Jawel! Het weer doet een beetje grillig en we krijgen wolken maar de zon kleurt ze van oranje tot roze... prachtig! En wat ontbreekt er nog?! Een regenboog! Stel je voor... een regenboog in het midden van de woestijn! Felix zei het ook:' Guys, you are very lucky, you get it all!'

Als het helemaal klaar is rijden we weer naar de voet van Uluru. 'The climb' is ook vandaag niet open 'due to the weather'. Pech voor diegenen die dit - ondanks Felix zijn verzoek niet - toch wilden doen. We maken daarentegen een wandeling van 8 km rondom om Uluru. Deze is minder lastig dan Kata Tjuta maar het is ondanks de grijze hemel van daarstraks toch een warme dag wat het wandelen vermoeiender maakt. Stel je voor dat het hier meer dan 40 graden is... nochtans niets ongewoons in de zomer. Onze eerste warme dag tot zover, denk ik. Het is gewoon magisch om helemaal rondom Uluru te lopen. Er is zoveel meer te zien dan gewoon een grote monnoliet zoals ie er van ver uitziet. Ook hier weer: foto's zeggen meer dan woorden.

Na twee uurtjes en weer als rode lantaarn bij de finish, stappen we weer de bus op. Uiteraard hebben we weer een lange rit voor de boeg. De eerstvolgende stop is een dik uur later voor lunch. Of dat is tenminste het plan want we rijden een goed kwartiertje en opeens is er een raar geluid en ja hoor... klapband! Dat hoort bij een avontuur in the outback he! Drie mankracht nodig om de laatste moer los te krijgen maar oef... het lukt. Er is niets aan om gestrand te zijn in the middle of nowhere. Of toch?! Kans om rood, rood zand in een zakje te scheppen want volgens mij vind je dit op onze planeet enkel in dit stukje outback.

Na een uurtje rijden we dan verder om tegen 14u te stopppen voor lunch. We waren allemaal al zo'n beetje aan het sterven van de honger ;) het is nog nooit zo stil geweest aan tafel! :p

De volgende stop op de terugweg is Mount Connor. Door de meesten die 'the outback' aandoen dikwijls verkeerd aanzien als Uluru. Mooi maar niet echt adembenemend... mooier ligt aan de overkant van de weg volgens Felix. En inderdaad als je een rode duin - raar echt een duin zoals bij ons maar dan rood zand - beklimt krijg je een fantastisch zoutmeer te zien. Sorry, de naam ontschiet me. Dit wordt weer googelen. ;)

Terug de bus op voor enkele kilometers en dan onze allerlaatste stop, nl. 'the Finke River', de ouste rivier ter wereld. Normaliter staat deze droog maar door de natte winter kan je er deze keer pootje baden. Dat moet je Milan geen twee keren zeggen!

En dan is Alice Springs bijna in zicht met zo'n uurtje vertraging. We spreken af om samen te komen in 'The Rock Bar'en ersamen gezellig af te sluiten en nog ene te drinken en een hapje te eten. Op hetRock Tour- menu: kangaroo wraps.That's the Australian way: kangoeroe in het wild en kangoeroe op je bord! ;) Tegen dat ons dinner arriveert, ligt Milan al op m'n schoot te slapen. De kangaroo wraps mag ik uitdelen en z'n frietjes zit hij letterlijk met zijn ogen dicht op te eten. Zou hij moe zijn van zijn avontuur? ;) Duidelijk tijd voor bed!

Tijd om afscheid te nemen! Jammer! Het was een toffe bende! Thanks guys, CU on Facebook! :)

Kata Tjuta - Uluru

DAG 6

Ik heb zaaaaaaaaaaaaaalig geslapen in de swag! Echt een aanrader! :)

Na een ontbijt inhet donker gaat de reis verder. Even terug naar een 'restroom' langs de weg om onze slaapkleren in te wisselen voor een normale outfit. En ook vandaag moeten we weer stoppen om hout te sprokkelen. En je raadt nooit wat we te zien krijgen in de achtergrond?! Yes, yes, Uluru! 'k Geef toe, veel hout heb ik niet gesprokkeld, was veel te druk bezig met m'n Uluru-fotoreportage! :p

Maar vanmorgen laten we Uluru links liggen, we rijden verder naar Kata Tjuta op zo'n 45 km. Ook een prachtig gebergte. Je zou zeggen dat het dezelfde steensoort is als Uluru maar dit is dus helemaal niet het geval. We kregen een hele uitleg daarover en ik ken nu wel het verschil maar ik ga het jullie besparen! ;) Niet dat het saai is, maar te kostbare internettijd voor mij om dat hier allemaal neer te pennen.

Ook doorheen Kata Tjuta maken we een adembenemende wandeling. Best lastig soms omdat er veel klimwerk tussenzit en die groep twintigers gaat erdoor als een sneltrein. En dat wil ik nu net NIET doen... ik wil genieten... ik wil zien... ik wil voelen... en ik wil vooral veeeeeeeeeeeel foto's nemen! :) De tocht doorheen het gebergte is zo'n 7 km.. 7 km prachtig uitzicht! We komen zo'n 10 minuten later aan dan de rest en moeten ons dus weer haasten voor lunch. Ik heb wel het gevoel gehad dat ik me gedurende die drie dagen dikwijls heb moeten haasten. Je zit zo krap in tijd daar je op verschillende plaatsen op bepaalde uren moet zijn want anders mis je de zonsondergang of zonsopgang... die wacht niet op ons he!

Na lunch rijden we naar het Uluru informatiecentrum. Daar kan je een hele uiteenzetting lezen over de Aboriginalcultuur en specifiek gelinkt met Uluru. Ik heb bepaalde woorden genoteerd en ga dit thuis op m'n gemakje eens nalezen want hele teksten in het Engels plus Milan die er liever natuurlijk sneller doorheen wil want hij snapt er geen jota van, lijkt me thuis even googelen gemakkelijker! ;)

In de Aboriginalshop kopen we twee houten handgemaakte kunstwerkjes.

En dan is het zo ver... met de bus rijden we naar de voet van Uluru. Als ik er sta, ontroert het me echt... ik krijg er gewoonweg kippenvel van! Ik denk: ' Ja, dat is het, ik ben nu ECHT in Australie!!!!' Felix, onze gids, geeft een hele uiteenzetting waarom je Uluru beter niet beklimt. Ik was het nooit van plan geweest uit respect voor de Aboriginalcultuur maar als je daar staat en je ziet 'the climb'... je moet al zot zijn... zo gevaarlijk!

Dan gaan we een stukje wandelen langs Uluru, the 'Mala walk'. Er zijn daar een heleboel heilige plaatsen waar er zelfs niet gefotografeerd mag worden. Het is maar een kleine wandeling en na drie kwartier zitten we weer op de bus richting 'sunset look out'.

Uluru is bekend voor zijn kleurverandering als de zon ondergaat. Overdag is hij dus oranjebruin en hij zou bij zonsondergang zelfs bruin kunnen worden. Eerst zien en dan geloven! Maar echt geen zever, het is dus ECHT waar. Van de ene second op de andere gaat Uluru van oranjebruin naar superdonker bruin. Heel raar... om dan plots weer te veranderen naar oranjebruin. Het is prachtig! Ik geniet er volop van. Het is ook de plek waar we 's avonds dinner krijgen dus je kan gewoon je tijd nemen en genieten... volop... echt genieten!

Als het pikdonker is rijden we naar onze tweede kampeerplaats, deze keer niet in the middle of nowhere maar zelfs een sanitaire blok voorhanden. Een douchke zal deugd doen!

En wat zien we opeens in de midden van de weg?! Ja hoor, een kangoeroe! Wiewietje, 'k heb een wilde kangoeroe gezien, 't is gelukt! :p

Vanavond blijven we plakken rond het kampvuur en wordt er volop gebabbeld en gelachen. Een heleboel twintigers samen van overal uit Europa... het levert grappige taferelen op! Milan laat het niet aan zijn hartje komen want die slaapt al zaaaaalig in z'n swag. Tegen middernacht volgen we hem allemaal naar dromenland. Alle swags rond het kampvuur en 'good night'!

Alice Springs - Kings Canyon

DAG 5

Wekker om 4.30u... wat een nachtmerrie! ;) Vandaag start onze driedaagse trip naar het hart van Australie, het icoon van Australie nl. Uluru of beter gekend in Europa als Ayers Rock.

Het busje zit goed vol... een bende twintigers... Milan, de jongste en ik, de oudste van de hoop! :p

De eerste dag is het zwaarst daar we een rit van zo'n 6 uren voor de boeg hebben. Uiteraard wordt er langs de weg gestopt. De eerste stop is een 'camel farm' en natuurlijk hebben Milan en ik een ritje gemaakt op een kameel. Eddy - de kameel- had er niet veel zin in... 'Up Eddy!' ... want het duurde een tijdje tegen hij op z'n poten wou gaan staan... het was dan ook nog maar met moeite 8u... can't blame him! :) Best hoog op een kameel! We kregen op de 'camel farm' ook een klein kameeltje te zien. Die was niet zo donker van kleur als de volwassen kamelen maar eerder licht beige. De kamelen lopen er trouwens gewoon in 'the wild'... we zagen er enkelen gedurende onze trip.

Terug de bus voor enkele uurtjes. Lunch kregen we aan de voet van Kings Canyon. Een prachtig gebergte, jammer genoeg strooide de regen roet in het eten... ja, ja, ook in de woestijn regent het! En ik heb in Alice Springs voortdurend gehoord dat de winter van 2010 wel heel bijzonder is: superkoud en supernat... Klinkt dit niet lekker Belgisch?! ;) Dus door de regen konden we Kings Canyon niet beklimmen, te gevaarlijk! Wel konden we een prachtige wandeling maken doorheen het gebergte. Foto's achteraf zullen dit wel beamen.

In Kings Creek Station stopten we nog even om alcohol op te slaan want een groep twintigers lusten wel een biertjebij het kampvuur! ;) Dit kampvuur kon je natuurlijk enkel hebben als er ook effectief hout werd gesprokkeld dus even stoppen langs de weg... Milan vond dit natuurlijk schitterend. Met dikke takken sleuren voor het kampvuur straks.

Een laatste stop in de 'bewoonde wereld' of wat moet doorgaan voor bewoond want meer dan een verlaten tankstation met WC's moet je je er niet bij voorstellen. Kledij voor de nacht aandoen... geen nachtpon maar wel een warme trainingsbroek en dikke fleece cause it get's freezing in the desert.

Op de tonen van 'Passenger' rijden we naar ons bush camp... ECHT in the middle of nowhere. Geen licht, geen gebouwtje... niets! Enkel een houten barakske waar je een gat in de grond vindt voor je weet wel wat en een plek voor het kampvuur. Een zeil gespannen voor moest het beginnen regenen en dat was het dan... the real outback! Het dinner werd klaargemaakt op het kampvuur... chili con carne. Alles OK wanneer je beestig veel honger hebt! ;) En na onze maaltijd bedtijd! Een heel avontuur want we slapen gewoon in openlucht. Neen, geen tenten ook! Elkeen krijgt een 'swag', da's een soort canvas slaapzak met een mousse matje in vanbinnen. Daarin kruip je met je eigen slaapzak. Je ritst de swag helemaal tot boven toe zodat je beschermd blijft tegen de vochtigheid... en ongedierte zeker... maar dat zei hij er niet bij! ;) Slaapwel allemaal!

Alice Springs Sightseeing

DAG 4

Vandaag namen we de hop -on-hop-off-tour in Alice Springs. Met deze tour ga je eigenlijk een beetje je eigen gangetje, het enige waar je rekening mee moet houden is dat de bus stopt op bepaalde tijdstippen aan de bezienswaardigheden, voor de rest kies je helemaal zelf hoe lang je blijf en wat je wilt bekijken. Zeg maar een beetje een soort taxi...

De eerste stop was 'Alice Spring Telegraph Station'. Ja, het woord zegt het zelf he... de gebouwen uit 1899 kan je er bekijken. Eeen heel mooi domein. Niet dat ik absoluut aan geschiedenis wou doen - of toch zeker niet Milan wou aandoen ;) - maar de gids vertelde ons dat je er soms wallabies kan spotten. Rond de gebouwen hadden we geen geluk dus hebben we wat rond gewandeld op het prachtige natuurgebied er rond... gewoonweg schitterend! Ik ga vanavond mijn ogen doen en weer de rode rotsen en het kabbelende water voor m'n ogen zien verschijnen. Ook Milan vond het er zaaaalig... in de beekjes met stenen en takken dammen bouwen. Voor ons ookspeciaal is papegaaien gewoon in het wild zien vliegen. We hebbenze zelfskoekjes gevoerd. Ze kwamen toch op zo'n meter afstand en viertal papegaaien samen zien is niet uitzonderlijk.

Maar wallabies zien is niet gelukt. Jammer! Terug de bus op richting Todd Mall. De buschauffeur was ook de gids van de uitstap gisteren naar Mac Donnell Ranges dus hij kende ons al een beetje en vroeg 'Any luck?' omdat hij wist dat we er wildlife wilden spotten. Hij zei tegen de andere toeristen op de bus dat hij traag door het natuurpark wou rijden omdat wij Europees waren en 't voor ons heel bijzonder was om wildlife te zien te krijgen. Dus ook de andere Australische toeristen op de bus hielden een oogje in het zeil... en... ja, ja, een dame riep 'ik heb er ene gezien!' En de vriendelijke buschauffeur - heeft zich ondanks zijn strakke reisschema - gekeerd en zo kregen we ons eerste - voor mij eigenlijk de tweede maar deze gisteren was wel heel ver weg - wallabie te zien. Hij lag lekker lui in het zonnetje rond te kijken... echt een grappig zicht! :)

Verderop op onze route lag Anzac Hill. Een uitzichtpunt over de stad waar we een drietal minuutjes zijn gestopt vor fotos. We wandelen zeker nog eens terug want Milan wou er graag eens een kijkje nemen door zijn verrekijker.

Op Todd Mall was het deze keer heel bedrijvig. Er was een kleine handarbeidmarkt en het was er gezellig druk. Milan heeft voor de verandering nog eens stenen gekozen voor in zijn collectie. Nu ja, niet iedereen heeft stenen uit Australie natuurlijk! Nog zoveel mooie handarbeid te zien maar ik heb wijselijk toch nog even gewacht met de souvenirs... of toch... ene armband! ;)

De volgende stop was het vliegtuigmuseum. In de hangars van de vroegereluchthaven van Alice Springs kon je er enkelevliegtuigen bekijken. Dat Milan het de max vond moet ik niet zeggen zeker?! Ik vond het feit dat ze zo in een hangar stonden ook wel iets hebben...

'Araluen Centre' is een museum even verderop wandelen. We hebben er natuurlijk prachtige Aboriginal kunst bekeken. Maar tof was ook het 'beanie festival' dat er liep... een heleboel toffe mutsen werden er tentoongesteld. Je kon er zelfs eentje op de kop tikken, al waren de meesten reeds verkocht. Honderden mutsjes... gek, kunstzinnig, kleurrijk... Milan vond dit te gek! Letterlijk en figuurlijk dan! ;)

Verder ging het dan naar 'The Ghan Museum'. Je moet geen Australiegek zijn zoals ik om te weten dat The Ghan de trein is die the centre of Australia doorkruist. Er staat een stoomtrein en je kan ook binnenstappen in een van de oudere Ghanmodellen en zien hoe de wagons er vanbinnen uitzien. Milan vond de smalle gangen tussen de verschillende coupes maar griezelig. Ik vond het interieur echt uniek!

De laatste stop was 'Museum of Road Transport'... deze kan je met een zoon natuurlijk niet overslaan. Er staan daar zeker honderd auto's en trucks... Op een uurtje krijg je ze niet allemaal te zien dus we kregen omdat het al laat in de middag was een 'two day- pass' om een van de volgende dagen nog eens terug te komen. Australie is allesbehalve goedkoop maar ik merk dat ze echt we zorg dragen voor 'hun' toeristen.

Om 17u zat de tour er op. Weer naar Todd Mall - die er weer verlaten bij lag - voor een hapje. De eerste keer op restaurant: Milan kiest vertrouwd en gaat voor een spaghetti en ik probeer een visschotel. De spaghetti was natuurlijk zo lekker niet als deze die mama maakt ;) of die van de Kastart mag er ook wel wezen :p maar ie was zeker oke. De visschotel was lekker - niet waw - al moet ik toegeven dat de frietjes erbij me echt gesmaakt hebben! :p

Vlug valiezen pakken, want eentje van de twee trolleys gaat voor drie dagen in stored luggage want morgen gaan we op driedaagse naar de ECHTE outback. Uluru see you tomorrow! :)

Mac Donnell Ranges

DAG 3

Vandaag staat onze eerste tour op het programma: een daguitstap naar het nationaal natuurpark 'Mac Donnell Ranges'.

Het is zo moeilijk te beschrijven wat ik er gezien heb... sorry folks, je moet het echt gezien hebben. Het natuurpark wordt gekenmerkt door een prachtig gebergte in de typische rode kleur. Deze rode kleur is er gekomen - dat weten jullie wellicht ook allemaal - door ijzer. Het is ook eigenlijk enkel de buitekant die deze rode kleur vertoont.

Later zal ik hier zeker nog enkele foto's toevoegen maar daar waag ik me hier niet aan... stel je voor dat ik ze opeens kwijt ben... ik zie het zo gebeuren. Heb het hieral gehad met mijn tekst invoeren ook want de vorige blog was bijna klaar (heel mijn verhaal van de Aboriginals stond er al op) en floep computer uitgelogd... je krijgt blijkbaar maar een aantal minuten... de ene computer een uur maar de andere logt al uit na 25 min. ... grrr, redelijk hatelijk als je blog helemaal geschreven is en je tussendoor niet kan bewaren!!!

Dus ja, terug naar de foto's dus die volgen maar de echt geinteresseerden kunnen misschien al eens googelen en meegenieten van wat Milan en ik vandaag allemaal te zien kregen.

Standley Chasm, Ellery Creek Big Hole, Glen Helen Gorge, Ormiston Gorge, Finke Gorge, Simpson Gap.

Je kan eigenlijk zeggen dat elke bezienswaardigheid gekenmerkt is door de rode rotsformaties en de meeste plekken hebben een natuurlijke 'waterpoel'... in de zomer kan je er probleemloos een duik nemen in het water maar ... vanmorgen9 graden en in de namiddag gelukkig een 16-18-tal graden en in het zonnetje zalig ... maar nog niet echt zwemweer dus Milan heeft het bij Glen Helen Gorge gehouden bij pootje baden. Daar hebben we ook genoten van een heerlijke Aussie lunch.

Bij Simpson Gap kan je 'Rock Wallabies' zien... eigenlijk vooral bij avondval dus we hadden niet zo veel geluk...of toch? Ja hoor, mijn arendsoog heeft een wallabie gezien. Milan niet, dus we moeten zeker nog verder uitkijken naardeze schatjesin 't wild! ;)

Op de terugweg zagen we ook twee arenden die een kangoeroe aan het oppeuzelen waren... de circle of life! :(

De rivieren lopen hier eigenlijk gewoon over de weg en dat kan hier eigenlijk geen probleem zijn daar het zo'n droge regio is. Aleen wil het nu dat het deze winter al zeer veel geregend heeft, wat het hier normaalgezien nooit doet in de winter. Dus voor veel wegen moesten we door de rivier rijden... natuurlijk niet echt hoog he. ;)

Nu ja, jullie zegt het waarschijnlijk niet veel... je moet het gewoon gezien hebben om 'the beauty' ervan te apprecieren. 'The outback'... spectacular! :)

Alice Springs... eerste indrukken

DAG 1 en 2

Toen we in Alice Springs arriveerden met de bus had ik niet echt een waw-gevoel. De huizen oogden armtierig. Maar blijkbaar was dit enkel de indruk van 'the suburbs' want onze hostel lag in een residentiele wijk en dat oogde allemaal veel gezelliger.

Todd Mall is een kleine, gezellige winkelstraat in Alice Springs. Ik heb vandaag Ann's raad opgevolgd en me een echte Aussie fleece gekocht... zal hem kunnen gebruiken in 'the outback'! Maar tegen 17.3u loop je bijna alleen in Todd Mall en voel ik er me dus helemaal niet meer op m'n gemak. Waarschijnlijk zullen de reviews waarin Alice Springs in de avond als niet zo veilig omschreven staat, er wel voor iets tussen zitten. Wel wat beu, want 'the hostel' ligt op 10 mimuutjes wandelen buiten het stadscentrum dus als je 's avonds een hapje wilt eten, moet je in het donker terug. Er zijn ook enkele bezienswaardigheden die vooral 's avonds de moeite zijn dus daar hebben we ons tot zover nog niet aan gewaagd.

In AS kom je ook echt in contact met de Aboriginal gemeenschap. Zo stonden we vandaag samen met een Aboriginalfamilie te wachten voor het groene licht aan een kruispunt. Milan kijkt hier echt zijn ogen uit. Ik moet echt zeggen dat hij moet stoppen met gapen! :p Al moet ik eerlijk bekennen dat het niet al rozegeur en maneschijn is. Ons allereerste kennismaking met de Aboriginals was het moment waarop ze door de politie uit de droge rivierbedding van Todd River werden verdreven. In Alice Springs is het verboden om buiten alcohol te drinken. Tja... blijkbaar nemen de Aboriginals het niet zo nauw met deze wet. Je ziet meer dan eens een Aboriginal dronken rondlopen of bedelen. Ik heb Milan proberen vertellen dat ze natuurlijk niet allemaal zo zijn maar jammer genoeg krijg je hier in AS geen andere indruk. Ze hangen maar wat rond op straat of in de shoppingcentra. Milan zei gisteren voorzichtig: 'Mama, die Aboriginals ruiken niet lekker...' En inderdaad ze zien er niet alleen onfris uit, er hangt echt een geur rondom hen. Ik vrees dat sommigen gewoon op straat leven. Een gids vertelde vanochtend dat er twee verschillende Aboriginalgemeenschappen zijn die geregeld met elkaar in de clinch gaan. Ze spreken blijkbaar ook een andere taal. Nu ja... benieuwd welke indruk we zullen krijgen van de Aboriginals nabij Uluru want daar is tenslotte het hart van de Aboriginalgemeenschap.

In Australie (sorry, da's hier een qwertytoetsenbord dus deelteken of accent is hier niet te vinden ;)) dus in Australie zijn ze echt wel supervriendelijk. In Belgie word je in een warenhuis verwelkomd met 'Klantenkaart of kortingsbonnnetjes?' of als je geluk hebt kan er een goeiedag af... Hier krijg je 'Hello! How are you?' De eerste keer keek ik waarschijnlijk superdwaas! :) Ook grapppig is ' Of Course, love!', 'No problem, love!'

Dus tot zover zijn de Aussies helemaal zoals ik ze me voorgesteld had.. love them! :)

We zijn er... in OZ

Hier zijn we dan... in mijn droomland.

De reis was lastig maar zeker indrukwekkend. Abu Dhabi heeft een indrukwekkende luchthaven. Ik wist niet goed wat ik me moest voorstellen bij een vlucht van een vliegmaatschappij uit de Arabische Emiraten maar Etihad Airways is zonder overdrijven een ware luxe... en als je dan kijkt naar Abu Dhabi de thuisbasis van Etihad, moest ik helemaal niet verwonderd zijn.

Alleen jammer dat ik ginds een souvenir van mij heb achtergelaten... trui verloren onderweg en pas vastgesteld al op het vliegtuig. Jammer! Maar nog het meest jammer dat ik nu dus maar 1 trui meer beschikbaar heb en dit met 14 graden overdag... gene vette! ;)

Oke ja, als dit het enige is dat er onderweg kon mis gaan viel het al bij al nog mee he!

Na de vlucht van 14 uren landen we in Sydney... nog in de donker maar toch nog een glimp opvangend van de oceaan. Best indrukwekkend om te landen met de oceaan slechts tientallen meters onder ons!

De douane is er inderdaad streng, heel streng. Je wordt er zelfs gefilmd aan de paspoortcontrole. Milan had zijn kap op en moest die uitdoen 'for the camera'! :-O In het vliegtuig krijg je een kaartje waarop je moet invullen waar je verblijft, hoe lang, voor welke reden en of je iets in te voeren hebt. Ze vallen zelfs over zand die in bergschoenen in de groeven zit en zo de 'environment' zou kunnen beinvloeden, OMG!

Dus ja, ik had een lading medicijnen aan te geven... tegen buikpijn, diarree, zeeziekte,... noem maar op, de typische reisapotheek. Euh ja, ik kreeg een krabbel 'control''... Dat meen je niet he?! Ik zag het al zo gebeuren dat ze de valies opensmeten, met hun handschoentjes doorwoelden en ik achteraf moest proberen om de spullen die ik moeizaam erin heb gekregen, er onder het waakzaam van een douanier weer moest inpletten!!! Gelukkig is het zover niet gekomen en na een korte uitleg had ze door dat ik niet van plan was om in medicijnen te handelen! :)

Na Sydney waar ze trouwens heel behulpzaam waren -want ik had geen flauw idee waar ik moest zijn voor de binnenlandse transfer - ging het dan met Qantas inlands naar Alice Springs. Een pick up service van de hostel heeft ons veilig in Alice Lodge Backpackers afgezet. Een knusse, nettehostel met veel faciliteiten. Enkel de slaapplek valt wat tegen. Een steenoude caravan met twee bedden en een frigo. Waar moet ik in godsnaam met mijn kleren blijven? Tja, dit zal wat improviseren worden. Maar maakt anderzijds niet veel uit, we zijn hier niet om op de kamer te zitten. En echte backpackers doen het primitief! :p

Nu ga ik even met Milan tot aan de speeltuin, hier net de straat over. And last but not least wil ik even melden dat mijn ventje SUPER was gedurende de hele vlucht.Geen enkel, maar werkelijk geen enkel vervelend moment of gezaag. Ik geloof het zelf bijna niet... dank je Etihad voorhet ongelooflijke entertainmentaanbod! Maakte de vlucht zelfs voor mij niet saai! ;)

Tot later met meer nieuws over Alice Springs zelf.

We vertrekken...

Vandaag is het zo ver... om 22.20u nemen we vanuit Zaventem het vliegtuig richting OZ!

Maar voor we daar arriveren eerst zes uren richting Abu Dhabi... drie uren tussenstop... veertien uren richting Sydney... drie uren tussenstop... drie en half uren richting Alice Springs.

We zijn er! :) 12.30u, plaatselijke tijd!

Ik wens onszelf een goeie en veilige reis toe! ;)

Béke