DAG 7

Vanmorgen weer vroeg uit de veren. We krijgen van Felix een halfuurtje om ons klaar te maken. Dit red ik nooit dus vraag ik om me een kwartiertje vroeger wakker te maken want ik moet natuurlijk twee swags oprollen, twee slaapzakken wegsteken en Milan in gang krijgen als het buiten nog donker is... gene k*k! :p

We rijden terug naar de plek waar we de zon hebben zien ondergaan maar nu voor 'sunrise'. We hebben de parking helemaal voor ons alleen. En daar zien we naast Uluru de zon opgaan. Ontbijt met zicht op Uluru... kan het nog mooier?! Jawel! Het weer doet een beetje grillig en we krijgen wolken maar de zon kleurt ze van oranje tot roze... prachtig! En wat ontbreekt er nog?! Een regenboog! Stel je voor... een regenboog in het midden van de woestijn! Felix zei het ook:' Guys, you are very lucky, you get it all!'

Als het helemaal klaar is rijden we weer naar de voet van Uluru. 'The climb' is ook vandaag niet open 'due to the weather'. Pech voor diegenen die dit - ondanks Felix zijn verzoek niet - toch wilden doen. We maken daarentegen een wandeling van 8 km rondom om Uluru. Deze is minder lastig dan Kata Tjuta maar het is ondanks de grijze hemel van daarstraks toch een warme dag wat het wandelen vermoeiender maakt. Stel je voor dat het hier meer dan 40 graden is... nochtans niets ongewoons in de zomer. Onze eerste warme dag tot zover, denk ik. Het is gewoon magisch om helemaal rondom Uluru te lopen. Er is zoveel meer te zien dan gewoon een grote monnoliet zoals ie er van ver uitziet. Ook hier weer: foto's zeggen meer dan woorden.

Na twee uurtjes en weer als rode lantaarn bij de finish, stappen we weer de bus op. Uiteraard hebben we weer een lange rit voor de boeg. De eerstvolgende stop is een dik uur later voor lunch. Of dat is tenminste het plan want we rijden een goed kwartiertje en opeens is er een raar geluid en ja hoor... klapband! Dat hoort bij een avontuur in the outback he! Drie mankracht nodig om de laatste moer los te krijgen maar oef... het lukt. Er is niets aan om gestrand te zijn in the middle of nowhere. Of toch?! Kans om rood, rood zand in een zakje te scheppen want volgens mij vind je dit op onze planeet enkel in dit stukje outback.

Na een uurtje rijden we dan verder om tegen 14u te stopppen voor lunch. We waren allemaal al zo'n beetje aan het sterven van de honger ;) het is nog nooit zo stil geweest aan tafel! :p

De volgende stop op de terugweg is Mount Connor. Door de meesten die 'the outback' aandoen dikwijls verkeerd aanzien als Uluru. Mooi maar niet echt adembenemend... mooier ligt aan de overkant van de weg volgens Felix. En inderdaad als je een rode duin - raar echt een duin zoals bij ons maar dan rood zand - beklimt krijg je een fantastisch zoutmeer te zien. Sorry, de naam ontschiet me. Dit wordt weer googelen. ;)

Terug de bus op voor enkele kilometers en dan onze allerlaatste stop, nl. 'the Finke River', de ouste rivier ter wereld. Normaliter staat deze droog maar door de natte winter kan je er deze keer pootje baden. Dat moet je Milan geen twee keren zeggen!

En dan is Alice Springs bijna in zicht met zo'n uurtje vertraging. We spreken af om samen te komen in 'The Rock Bar'en ersamen gezellig af te sluiten en nog ene te drinken en een hapje te eten. Op hetRock Tour- menu: kangaroo wraps.That's the Australian way: kangoeroe in het wild en kangoeroe op je bord! ;) Tegen dat ons dinner arriveert, ligt Milan al op m'n schoot te slapen. De kangaroo wraps mag ik uitdelen en z'n frietjes zit hij letterlijk met zijn ogen dicht op te eten. Zou hij moe zijn van zijn avontuur? ;) Duidelijk tijd voor bed!

Tijd om afscheid te nemen! Jammer! Het was een toffe bende! Thanks guys, CU on Facebook! :)