DAG 14

Laatste dag op Myella.

In de ochtend gaan we weer paardrijden... Dus paarden zadelen. Ik help Milan met Qantas en wat gebeurt er? Dat paard gaat op m'n - onlangs gebarsten - dikke teen staan. Aiaiai! Dit wordt een blauwe teen.... Mijn tenen zien af met me de laatste maanden! :p

Het wordt deze keer een hele lange rit... meer dan 2 uren. We blijven niet op de paden maar gaan dwars doorheen de grasvelden. Precies zoals in de films! Machtig! Ik ga dit missen... ik heb ongelooflijk genoten van die rustige ritten in de wijdse vlakte.

Na lunch gaan we nog eens mee met de 4x4 samen met een bende 14-16-jarigen die van over de hele wereld in Australie op kamp zijn. Ja sante, zo'n ‘summer camp' wil ik ook wel gedaan hebben! Milan wil het ook doen als hij later groot is... maar dit is buiten mama's budget gerekend want dit waren uiteraard rijkeluiskinderen... ‘dad owns the company'... you know what I mean! ;)

Op Myella loopt er een wedstrijd (waar wij beslist niet gek genoeg voor zijn): om ter langst je hand bovenop een mierennest 'vleesetende mieren' houden. Het record stond op 10 min. 14 sec. En ja hoor in de groep was er een Amerikaans meisje en Duitse jongen die zot genoeg waren om dit te verbreken. Ongelooflijk ‘creepy' om te zien: die mieren knabbelen dus gewoonweg aan je hand... toen het record gesneuveld was, zag je wat de mieren aangericht hadden... allemaal kleine, bloedende wondjes aan je hand. Als je daar een slang oplegt, is die na een paar uur opgegeten. Echt vies! Snap je nu waarom ik niet gek genoeg ben om aan dat record mee te doen?!

Met de 4x4 ging het dan verder naar Wallaby Hill waar je een uitzicht kreeg over heel het Myella-gebied... immens groot!

Tijd om terug te keren want om 16.30u ging de bus terug naar Rockhampton. Het werd een emotioneel afscheid en er rolden wat traantjes... Milan kon ongelooflijk moeilijk afscheid nemen van Wally, de superschattige kangoeroe. Gelukkig was er zijn mini-knuffelkangoeroe die de pijn verzachtte... Raad eens hoe hij heet?