Sinds vorige jaar pluis ik de ene site na de andere uit om alles te ontdekken over Australië want nu ik m’n auto heb, is m’n volgende missie m’n droom waarmaken. En wat is al sinds kindsbeen af m’n droom? Ja, ja, een trip naar Australië.

Alle bezienswaardigheden had ik al uitgepluisd, zelfs al een tijdslijn opgesteld en binnen de perken was er zelfs het budget al… Maar toch twijfel… Of beter schrik. Ik heb eigenlijk de voorbije maanden luidop gedroomd met het gevolg dat mamalief ook luidop haar bedenkingen meedeelde. Niet het feit dat ik naar Australië wilde. Neen, dat wist ze al sinds de dag ik het boek van Artis ‘Australië’ op zeer jeugdige leeftijd cadeau kreeg. Neen, het ongenoegen ging naar het feit dat ik m’n vlees en bloed wilde meenemen op deze lange reis. “Je bent gek!” “En wat als je daar iets tegenkomt…” “En zo een lange vlucht…” “En dat gaat zo lastig zijn, een maand alleen met hem” “En…” “En…” “En…” Alsof dit nog niet erg genoeg was, kreeg ze nog bijval van m’n zus die de vlucht naar Australië al heeft doorgemaakt en nu nog zegt dat ze nooit meer zo lang op een vliegtuig wil zitten.

Dus ja, om een lang verhaal kort te maken: alsof ik zelf al die twijfels nog niet had gehad!!! Natuurlijk wel!! Maar leuk, nu had ik ze nog eens dubbel zo erg.

Maar in m’n eentje naar Australië, daar had ik nu eens écht geen zin in. En zo’n sociaal beestje ben ik ook niet om in een jeugdherberg onmiddellijk contact te leggen met jan en alleman. Of zo’n lefgozer om in m’n eentje dat vliegtuig op te stappen… euh, no way!

Bon ja, daar zat ik dus met AL m’n info, AL mijn geld (I wish

) en AL m’n twijfels!

En als ik nu niet zou gaan… Wanneer dan wel? Wanneer lijkt Milan dan wel oud genoeg?

Serieus, waarom me laten bang maken? Ik ben ondertussen wel oud en wijs genoeg om zelf met m’n neus tegen de deur te lopen en achteraf te horen ‘I told you so!’…

Neen, ik heb lang genoeg gewacht… op Facebook heb ik m’n status aangepast naar “Ik heb de knoop doorgehakt… Het leven is voor de durvers!” en enkele uren nadien zaten Milan en ik bij Connections om onze vlucht richting Australië te boeken.

20 Juli is het zover want dan vliegen we met ons tweetjes naar de andere kant van de wereld. In Alice Springs zou het avontuur moeten beginnen. Maar ik denk dat dit al op de luchthaven van Brussel het geval zal zijn.

En eigenlijk… Neen, het avontuur is nu al begonnen want elke dag flitst de gedachte door m’n hoofd. Yes, yes, yes!!!

Zoals nu tijdens de solden ook… geen nieuw paar laarzen voor mij, neen, een paar stevige wandelschoenen. En geen nieuwe pulletje maar wel een slaapzak want er wordt geslapen onder de sterrenhemel nabij Uluru. En, en, en… zo heb ik nog een lijstje van hier tot in Timboektoe met alles wat er nog aangekocht moet worden!

En dan keer op keer proberen op dat in twee trolleys te krijgen, jihaaa, dat wordt de volgende uitdaging! Ik blijf hoopvol maar sjjjttt, eerlijk… het is hopeloos, vrees ik! Weet er trouwens iemand of je die 20 kg maximumbagage mag verdelen over twee tassen, i.p.v. eentje van 20 kg?

Nu ja, vannacht heb ik beseft, dat je alles wat in een valies zit kan kopen, maar wat als je geen bankkaart mee hebt? Of wat als je op weg naar de luchthaven van Brussel tot de ontdekking komt dat je je identiteitskaart en reispas thuis hebt laten liggen?!?!

Dan kan je maar best wakker worden uit je nachtmerrie!

Béke