Dag 38

Het whiteboard in het restaurant vertelde ons dat er geen nesten of eieren ontdekt waren. Mijn nachtelijk opstaan had dus niet echt veel opgeleverd maar ik kon tenminste niet zeggen dat ik het niet geprobeerd had. Vannacht laatste kans…

Normaal gingen we deze ochtend op snorkeltour maar er stond een strakke wind dus het was te gevaarlijk. Misschien deze namiddag dan?

Ik wou toch eigenlijk eens weten welke vissen we al allemaal gezien hadden dus gingen we in de ‘dive shop’ even bladeren in de informatieve boeken over de vissen in de Maleisische Zee. Een clownvis kenden we allebei maar welke nog? We hebben er natuurlijk een heleboel gezien maar de meest opmerkelijke waren toch een naaldvis en papegaaivis.

De rest van de middag hebben we gevuld met een beetje lezen – boek 5 ;) – en Milan bouwde opnieuw een dam. Dat stroompje sprak hem duidelijk aan.

Na de lunch kwamen ze zeggen dat het weer veiliger was en om 14u werden we verwacht voor de snorkeltour. Zwemvesten aan en dan met de speedboot de zee op. We waren slechts met ons tweetjes.

Na een tiental minuutjes varen bereikten we onze snorkelspot. Daar mochten we een halfuur rond dobberen. Er waren ook nog andere boten aangemeerd maar we hadden geen moment het gevoel dat we niet alleen in de onderwaterwereld waren! ;)

Het koraal was er duidelijk mooier. Het leek echt een landschap met bergen en plateaus maar dan onder water. Eén van de eerste unieke vissen die we zagen was een pijlstaartrog! Waw!

Het halfuurtje leek snel om en ik was eigenlijk een beetje ontgoocheld… nu al?

Terug de boot op en tot mijn verbazing stopte hij op een andere plek. Ik zag al direct dat er geen koraal was dus ik vroeg me af wat we daar eigenlijk kwamen doen. Oké, het water was doorzichtig en ik wist dat ‘black tip reef shark’ liefst verbleef op zanderige zeebodem dus misschien kreeg Milan er deze keer ook eentje te zien.

Ik vroeg hoe lang we hier bleven en hij zei dat we mochten kiezen. Oké, we sprongen van de boot, hoofd in het water en niets te zien. De bootsman deed teken dat we aan de andere kant van de boot moesten zijn… oké, dan maar… en ja hoor, wat zagen we daar? Een reusachtige zeeschildpad! Milan zag onmiddellijk dat het een vrouwtje was! We hadden dit geleerd op de ‘turtle talk’. ;) Ik denk dat we zo’n kwartier boven het beest zijn blijven dobberen. Af en toe kwam ze eens boven water en dook dan weer onder. Het machtige was toen ze de laatste keer boven kwam en ik er slechts een halve meter van verwijderd was. Indien ik mijn arm uitgestrekt had, had ik ze kunnen aanraken! J Wawwww!

Terug de boot op voor snorkelspot 3. Het koraal was er helemaal anders. Veel lager maar ook absoluut mooi!

Van daaruit naar de laatste snorkelplek. Wat een luxe, eigen bootsman die ons van het ene snorkelpunt naar de andere bracht!

Het koraal trok ginds bij wijze van spreken op niets maar er waren massa vissen. Ik zag er weer de zwarte tip rifhaai en twee dubbel zo grote naaldvissen dan gisteren.

Wat had een onderwatercamera van pas gekomen. Ik wou er eentje huren maar ze bleken problemen te hebben met de batterijen… tja, daar ben je natuurlijk niets mee! Wel jammer want ik had tal van schitterende kiekjes kunnen maken.

Terug in het resort bleek dat we bijna 3 uren onderweg waren geweest. Amaai, wel de moeite! Ik ben de rest van de middag niet meer in het water geweest… genoeg water, koralen en vissen gezien! ;)

Naar gewoonte genoten we samen van een ijsje en bleven op het strand tot de avond viel.

Na het avondeten kwam Gareth tot bij ons. Hij herinnerde zich dat het onze laatste avond was en lachte “Fingers crossed”. Hij zei dat ze vannacht ‘hatchlings’ gingen vrij laten en als we wilden konden we dit bijwonen. Natuurlijk… Super!

Naar goede gewoonte hebben we ons dan nog even genesteld in een strandstoel om te genieten van de zoveelste sterrenhemel. Ik heb echt een vallende ster gezien die flitste door de sterrenhemel… helemaal zoals in de films… super!

En als ik erover nadenk, jongens, wat hebben we toch een geluk gehad met het weer!!!

Ondertussen waren de vrijwilligers weer begonnen aan hun patrouille en daar ik dit vorige nacht had meegemaakt, was Milan wat jaloers en wou hij dit ook eens doen. Dus samen gingen we nog eens langs het strand patrouilleren. We leerden ook lichtgevend plankton kennen. Supercool vond Milan het! Ja, je vingers geven gewoon licht als je het eraan smeert… ET, phone home! ;)

Valiezen maken en bed in want om 1u liep de wekker al weer af. Dat werd maar een uurtje slapen… Het was dan ook heel lastig om uit bed te komen toen de wekker ging. Ik ging naar het restaurant maar niemand te vinden van de ‘turtle watch’. Pfff, dan maar terug bed in, ik zou het wel proberen om 3u.

Toen ik even terug in mijn bed lag en probeerde in te slapen werd er op de deur geklopt. Eén van de vrijwilligers kwam zeggen dat ze de kleine schildpadjes nu naar zee zouden begeleiden en we mochten erbij zijn indien we wilden.

Ik maakte Milan wakker maar hij wou opeens toch niet ;) Opnieuw geprobeerd zijn slaapkoppie te overtuigen want ik wist dat hij er morgen boos om zou zijn… maar hij wou liever slapen. Oké, dus ging ik alleen richting de ‘hatchery’.

Even voor één van de vrijwilligers de uitleg deed wat we zeker moesten doen (superstil staan) en zeker niet mochten doen (rond lopen want je kon de schildpadjes vertrappelen) , kwam slaapkoppie van achter de hoek. Blijkbaar wou hij toch deel uitmaken van dit wonder! ;)

We trokken samen met een tiental andere gasten, vrijwilligers en personeelsleden naar de andere kant van het strand. Daar was een stuk strand glad gestreken tussen twee bamboepalen die neerlagen op het strand en op die manier een afgebakende zone vormden. Eén voor één werden 31 ‘hatchlings’ tussen de palen onder begeleiding van rode lampen richting de zee geleid. Superschattig om ze te zien voortbewegen! En stel je voor nog geen dag oud… sommigen trekken naar zee als ze maar één uur oud zijn…

Al een geluk dat ik mijn wekker had gezet of we hadden dit misschien ook gemist!

Tevreden terug naar bed. Voor de zekerheid toch nog eens de wekker gezet om 3.30u maar bleek dat er geen beweging niet meer was geweest op het strand. Neen, door mijn vaste slaap hebben we dat wonder jammer genoeg gemist! Ik hoop dat ik die nachtrust terug thuis kan vasthouden…

Met dit wonder hebben we onze 5-weekse vakantie in Zuid-Oost Azië in schoonheid afgesloten. Dit wordt de laatste blog want morgen (dag 39) vliegen we met AirAsia richting Kuala Lumpur. Een nachtje overnachten bij Concorde Inn International Airport want de dag erna gaat het met AirAsia terug naar Bangkok. En daar eindigt de vakantie echt want om 2u (dag 40) nemen we de nachtvlucht richting Qatar en zo naar Brussel.

Dus kortom: geen spannend leesvoer meer! ;)

Ik hoop dat jullie genoten hebben van ons avontuur. Voor mij is het altijd heel tof om te ontdekken dat het thuisfront meeleest. En voor de reismee-bloggers… ik hoop dat ik een inspiratiebron ben geweest! ;)

Tot de volgende reisblog…