Dag 24

Vannacht ‘big party’ in Love Lane want de muziek klonk luid tot diep in de nacht. Ik was zelf al vroeg in bed gekropen want mijn pijp was na de intense bezoekjes in Siem Reap echt wel uit. Om 2.15u vond ‘ne plezante’ het fijn om als ne zot beneden op de deur te staan timmeren. Normaal moet je aanbellen als de poort – na middernacht – niet meer open is maar blijkbaar kreeg hij geen gehoor. Ik dacht dat hij de deur ging inslaan! ;) Als hij dan na 10 min. eindelijk binnen gelaten werd, stommelde hij met een hels lawaai naar boven. Je moet weten dat het een heel oud gebouw is met houten planken vloer… zeer interessant als je je voortbeweegt als een olifant! ;)

Maar bon, leven in de brouwerij was er vannacht zeker, gelukkig was het vanmorgen zonder wekker te doen. Om 7u was ik echter al op - want had het veel te warm – en vannacht dan weer te koud omdat de airco te fris stond… Milan heeft het getrokken tot na achten.

Na ontbijt van toast en confituur/Nutella gingen we op stap. Georgetown, de grootste wijk en een beetje de hoofdplaats in Penang, staat geregistreerd als Werelderfgoed. Het is een smeltkroes van verschillende culturen: Chinezen, Maleisiërs, Indiërs, Moslims,… Op die manier krijg je ook trekpleisters van verschillende culturen te zien.

Eerst even de geschiedenis van onze straat napluizen. ‘Love Lane’ is genoemd naar de mannen die hun maîtresses in deze straat onderbrachten. ;)

We wandelden eerst naar ‘Kapitan Keling Moskee’, de grootste historische moskee van Georgetown.

Dan ging het verder richting ‘Khoo Kongsi’, een tempel die behoorde tot de Chinese Khoo Kongski clan. Hier betaalden we entreegeld want de tempel werd in Tripadvisor hoog aangeschreven. Het was ook echt een prachtig exemplaar dat blijkbaar ook in 2000 een architectuurprijs heeft gewonnen.

Van daaruit wandelden we verder richting kust om eens te kuieren over de houten steigers van de Clan Jetties. Eenvoudige vissermanhuisjes op palen lagen langs de houten steigers. Het stonk er eigenlijk verschrikkelijk omdat het water tussen de huisjes blijkbaar ook fungeerde als dumpplaats voor afval. Brrr, ik zou daar niet in het water willen vallen! Een beetje meer richting de open zee lag er langs de steigers een tempel en een halfgezonken vissersboot. Daar bleven we in de verkoelende wind even op de steigers zitten en babbelden gezellig wat (over Milans verjaardagsfeestje… je moet weten dat hij in februari verjaart, kwestie van tijdig te plannen! ;)).

Vervolgens verder richting ‘Queen Victoria Memorial Clocktower’ waar we in een klein kantoortje ons ferryticket voor morgen ophaalden.

We vervolgden ons pad en gingen een kijkje nemen in ‘Fort Cornwallis’. Geen spectaculair fort maar de kanonnen, een gevangenis en wapenopslagplaats spraken bij Milan zeker tot de verbeelding.

Na ons bezoek speelde Milan even op de speeltuin in het aangrenzende park terwijl ik foto’s nam van ‘City Hall’ en ‘Town Hall’ (ik dacht dat dit allebei hetzelfde was?!)

Daar namen we dan ook één van de schitterende riksja’s om naar de volgende bestemming te gaan. Niet dat dit zo ver verwijderd was maar het is gewoon een must-do in Penang. Sommige riksja’s waren heel gewoon maar de meesten waren versierd met bloemen en hadden zelfs een parasol. We kozen een “bijna-carnavalsriksja” uit met parasol, bloemen, molentjes en luide muziek. De man was al ietsjes ouder maar hij had er alle plezier in! En wat lijkt me dat lastig zeg… Vandaar dat hij geen grammetje vet had zeker?! ;)

Hij zette ons af aan ‘Cheong Fatt Tze Mansion’ of ook wel ‘Blue Mansion’ genoemd. Een schitterend gebouw maar jammer genoeg kan je het binnen enkel bezoeken via geleid bezoek op bepaalde uren. Niet iets om met Milan te doen, vond ik. Niet zo erg, het zag er aan de buitenkant ook al schitterend uit.

In de namiddag namen we aan het busstation de bus richting een heel ander ‘district’ in Penang. Ik wou graag de ‘Penang Bridge’ zien. Pas in 1985 geopend en vormt met zijn 13,5 km de verbinding tussen het eiland en het vasteland.

Ik had even uitgedokterd dat de dichtste bushalte bij een groot shopping centrum gelegen was. Toen we daar uitstapten, wandelden we naar het water maar door het overtrokken weer niet echt een meevaller. De brug was maar wazig te zien. Nu ja, een idee konden we er ons wel van vormen.

Omdat de busrit niet voor niets geweest zou zijn, zijn we even binnen gegaan in het koopcentrum. Ja santé, zo’n complex! Vier verdiepingen met allerlei winkels. En massa’s gekende merken gewoon in een aparte winkel: Esprit, Guess, GAP, Converse,… Zo zagen we ook een winkel alleen met Crocs! We hebben maar een klein stukje gedaan want de verleiding zou anders te groot geweest zijn! ;-) Ik verzeker je, daar is Wijnegem of Waasland Shoppingcentrum niets tegen!

De busrit terug verliep iets minder vlot. Tegen we de juiste bus vasthadden om terug te keren was er zeker al een 20 min. voorbij. Toen eindelijk de juiste lijn, bleek dat je enkel kon betalen met gepast geld en dat had ik verre van. Mocht ik terug uitstappen om me daarbinnen in een keiduur restaurant een flesje water te kopen! Grrrrr! Met als gevolg weer wachten op de bus! ;) Maar gelukkig zijn we de Belgische normen gewoon en ondanks de beslommeringen toch nog sneller dan busverbindingen bij ons! ;)

Vanavond eens bij Pizza Hut binnen gesprongen. We bestelden enkele aperitiefhapjes en een hoofdgerecht. Het grappige is – heb ik al meermaals gemerkt – dat ze helemaal geen rekening houden met de volgorde van het brengen van de gerechten. Ik kreeg eerst mijn spaghetti, 5 min. later kwam het lookbrood eraan, weer wat later de kippenboutjes en ik denk zo’n 10 min. nadat ik mijn hoofdgerecht had gehad, kreeg Milan pas zijn pizza! ;)

Douche, kort relaxen op de kamer – Milan heeft zijn Playmobil en souvenirtjes uitgehaald – en dan oogjes toe want morgen is het weer vroeg op.

PS Voor diegenen die de afgelopen weken mijn blog hebben gevolgd, ik las daarnet dat het kleine – toen 3 dagen oude - baby-olifantje uit het ‘Elephant Nature Park’ in Chiang Mai gisteren overleden is. Ze hebben er alles aan gedaan om hem in leven te houden: veeartsen, personeel, vrijwilligers waren 24 op 24 in de weer om hem te verzorgen, het heeft niet mogen zijn… Zo triestig nieuws…