Dag 21

Eigenlijk veel te moe om te bloggen vandaag dus zal het even (proberen) kort houden.

Vanmorgen om kwart na vier uit de veren… ja je leest het goed! Om 5u op pad om Angkor Wat te bezichtigen bij zonsopgang. Eerst Nigel, de Australiër die besliste om ook vandaag op pad te gaan met ons, oppikken en dan richting ‘sunrise’!

Zo vroeg in de ochtend maar we waren blijkbaar niet de enigen die de zonsopgang wilden zien. De gids wist een ideaal plekje zijn om op het gemak – zittend - naar de zonsopgang te kijken. Een halfuurtje en de zon zou hoog aan de hemel staan. Het was een ongelooflijk mooi tafereel en absoluut waard om zo vroeg op te staan.

Na een halfuur wandelden we richting de tempel om in de vijver ervoor de weerspiegeling te zien. Wijs, zoiets zie je op de postkaarten!

Terug naar de minivan om in het hotel te gaan ontbijten. Een heleboel dingen om uit te kiezen maar we gingen voor … rarara… de bananenpannenkoeken. Veel te veel want we kregen allebei slechts één pannenkoek op, terwijl we er beiden twee hadden gekregen. Ja, de Cambodjaanse pannenkoeken zijn caloriebommen!

Terug de minivan in voor een rit van drie kwartier naar de ‘Banteay Srei’-tempel. Nigel en ik praatten volop over Australië, mijn favoriete onderwerp! ;)

De ‘Banteay Srei’-tempel is helemaal niet zo groot maar de ‘carvings’ (sorry, ik kom even niet op de Nederlandstalige benaming) zijn heel knap werk! Wist je dat in de tijd de slaven werden gedood als ze een fout maakten bij het maken van deze ‘carvings’? Amaai, moet dat stresserend werken geweest zijn…

Van daaruit een kwartiertje richting ‘Kbal Spean’, een gebied in de jungle met een schitterende waterval. De weg ging helemaal naar boven dus echt wel lastig in die hitte en 15OOm is niet niks als je moet klimmen terwijl het zweet je afregent! ;) “I hope it’s worth it!”

Ja hoor, best een knappe waterval! Je kon er een “natuurlijke douche” nemen maar aangezien ik geen zwemkleren meehad, kon ik dit niet doen. Wat jammer want het zag er heerlijk uit! Milan heeft er zich in zijn onderbroek dan wel onder gewaagd – niet echt helemaal want hij vond het te koud ;) - en ook even gerelaxt in een “natuurlijke jacuzzi”…

Het leukste was toch wel de Cambodjaanse kinderen te zien spelen in die waterval. Ze gebruikten de gladde stenen als glijbaan en plezier dat ze hadden… heerlijk om te zien! Wat een verschil met de talrijke kinderen die lopen bedelen of vanalles en nog wat verkopen “Madam, one dollar… you buy?” Wat is dat lastig om die smekende gezichtjes te negeren…

Als ze zeggen niets van hen te kopen, zal dit beslist wel met een reden zijn… Beter een donatie te doen aan een organisatie die ook écht iets voor de kinderen doen. Vandaag heb ik toch iets gegeven aan muzikanten die hun typische Khmer-muziek met bijpassende instrumenten ten gehoor brachten. Ze waren blind of slachtoffer van de vele landmijnen die tot zo’ 15 jaar geleden nog over heel het gebied verspreid lagen.

Waar was ik? Ach ja, de waterval… Als beide mannen, klein en groot, verfrist waren, konden we nog even verder naar boven. Daar zag je in de natuurlijke stenen weer prachtige ‘carvings’ en ‘linga’.

Lunchtime! Na de terugweg naar beneden, lunchen we in een plaatselijk restaurant. Blijkbaar was redelijk veel uitverkocht want “no ham sandwich” … Chicken? “No chicken too.” Ja, Milan heeft dan maar een heel ander menu gekozen: Beef steak and French fries”. Het was vooral het laatste dat het ‘em deed!

En ik ging voor een Khmer-gerecht: fried noodles with chicken… “No chicken.” Beef? “Ohhhh sorry, no beef, is pork OK?” Ja, heb ik nog een andere keuze?! ;)

We hebben heel wat afgelachen want Nigel verwachtte een T-bonesteak – zoals het trouwens afgebeeld stond om de menu – maar in de plaats kregen ze twee heel dunnen lapjes vlees. Het was ongelooflijk taai! “It’s probably from the rubber tree!” Zelfs de gids kon lachen met Nigels opmerking! Eb hij vond Milan hilarisch die nogal aan het “sjieken” was op het vlees!

Dan eindelijk waarop ik al heel lang gewacht had: Ta Phrom. Dit is de tempel die vergroeid is met de jungle… of is het omgekeerd? Het is ook de tempel waar een stuk van de film ‘Tomb Raider’ met Angelina Jolie was gefilmd.

Maar ondertussen hadden donkere wolken zich ook samengepakt en begon het lichtjes te druppelen. Tegen we goed en wel op weg waren, viel de regen met bakken uit de hemel en was het enorm hevig aan het regenen. Grrrr, ik was ongelooflijk ontgoocheld want ik wou zoveel mooie foto’s nemen… Prutsen met paraplu en fototoestel dat kletsnat werd of druppels op de lens die het beeld verknoeiden… HATELIJK!

Maar typisch voor het regenseizoen was het onweer na een kwartiertje weer over. We liepen verder door het tempelcomplex dat op sommige plaatsen helemaal vergroeid was met de jungle. Magisch! Ik vond het echt geweldig! En ook Milan vond de tempel – zoals ik verwacht had – cool.

Het werd dus toch nog een schitterende belevenis!

De rit terug bleef niemand wakker m.u.v. onze chauffeur (gelukkig maar ;)) en we waren veel te snel terug in Siem Reap. Ik had wel nog wat langer kunnen slapen. Afscheid genomen van Nigel want die was waarschijnlijk voor de laatste dag met ons op stap.

Wat was de tijd ook voorbij gevlogen want ondertussen was het al 18u en we waren al van 5u op trap. De gids regelde voor ons een tuk-tuk die ons vanavond naar het centrum zou brengen want ik wou gaan eten in ‘The Red Piano’, een restaurant uitgebaat door een Belg met hoe kan het ook anders: Belgische specialiteiten op de menu.

Onze tuk-tuk-chauffeur stond ons mooi om 19.30u op te wachten en bracht ons naar het restaurant. Hij zou er ook wachten om ons terug op te pikken.

‘The Red Piano’ is voor mij ‘the place to be’ in Siem Reap omdat we er na 3 weken nog eens Belgisch konden eten. Ik had er thuis over gelezen maar was ’t eigenlijk weer vergeten tot m’n osteopaat zei dat hij iemand kende die ginds een restaurant/guesthouse uitbaatte. Als ik zou gaan, moest ik maar eens de groetjes doen. Daarnet heb ik het ook echt aan de diensters gevraagd maar hij was op vakantie… in België! ;)

Echter voor vele anderen is ‘The Red Piano’ de plek waar Angelina Jolie vertoefde tijdens de opnames van Tomb Raider.

Milan wou echte frietjes dus oké voor één keer mocht hij twee keer frieten op een dag en ik koos stoverij met puree. Al vond ik dat laatste een rare combinatie want bij ons is het toch vooral stoofvlees met frieten, niet? Ik bestelde me nog een glaasje huiswijn ook. Maar eens proberen zeker?

De stoverij was super… niet dat ik na drie weken Belgische kost gemist te hebben echt objectief kan zijn! ;) Neen serieus, het was echt wel lekker! En ook de wijn was meer dan te drinken. Als afsluiter een chocomousse! Niet zo goed als een echte chocomousse met Belgische chocolade maar ze hebben meer dan hun best gedaan! ;)

Mij heeft het alvast heel erg gesmaakt en de kans is groot dat we morgen terug gaan!

We hadden met de tuk-tuk-chauffeur om 21u afgesproken want het restaurant lag in een drukke buurt met allemaal kleine winkeltjes dus leek me wel leuk daar nog even rond te kuieren. Dit was buiten het regenseizoen gerekend want we stapten nog maar buiten en het goot weer! Vlug ergens schuilen. En onze tuk-tuk-chauffeur, waar is hij zodat we vroeger terug konden naar het hotel? Net voor we het restaurant binnen gingen stonden er zo’n 10-tal tuk-tuks en nu drie keer zoveel. En hoe zag onze chauffeur er ook alweer uit? Die lijken allemaal op ekaar… ;)

Oké, het regende maar toch heen en weer lopen op zoek naar onze chauffeur. “Madam, you want tuk-tuk?” “Madam, you want tuk-tuk?” Ik was bijna in ene gesprongen omdat ik dacht dat hij dat was omdat hij reageerde alsof hij ons kende. Niet dus!

Na een kwartier kwam er dan weer zo’n chauffeur naar ons – de honderdste dacht ik – “I bring you to the Kool Hotel?”… Yes, onze chauffeur. Het zal gemakkelijker geweest zijn voor hem om ons te herkennen dan omgekeerd! Ik ging er hem in geen duizend jaar meer uitgehaald hebben want door de gietende regen droeg hij een poncho met de helm bovenop... onherkenbaar! Oef, ik dacht dat we daar nog een uur moeten gingen wachten! Gelukkig niet!

Brengen, wachten, halen… zo’n service kost je dan 4 US$ … Niet te geloven hé? Voor dat bedrag start een taxi bij ons zelfs zijn motor niet!