Van de Thaise luchthaven naar het onbekende Phnom Penh
Dag 18
“Sawadee Ka”… onze laatste dag in Thailand. Het was vandaag vooral een dagje van luchthavens want vanuit Koh Samui ging het richting Bangkok. Daar hebben we geshopt in de duty-free winkelstraat… ja, je kan het best straat noemen. Amaai, wat een complex! Dit was beslist niet het geval toen we binnenlandse vluchten hadden. Op die manier vloog de tijd natuurlijk heel vlug om want we waren om 11u geland en op 1, 2, 3 was het 15.25u.
Na een uurtje vliegen stonden we in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Eerst de paspoort-controle. Ik had in het vliegtuig al elk 3 blaadjes moeten invullen met telkens weer dezelfde gegevens op dus van een vlucht van één uur was ik daar al twintig minuten mee zoet daar ik het ook voor Milan moest invullen.
Deze keer hadden we blijkbaar wel een visum nog. Foto’s afgeven, aan een tafeltje wachten en dan verdwijnen ze achter hun bureau met onze paspoorten… 20 US$ per visum en dan richting controle. Daar nemen ze van je gezicht een foto en van mij (niet van Milan… tot zijn grote spijt) zelfs vingerafdrukken. Eerst worden de vier vingers rechts gescand , rechterduim apart en idem linkerhand. Ja santé, ze zullen wel geweten hebben wie ik ben! ;)
Een tuk-tuk van de hostel zou ons oppikken maar niemand te zien… pfff, valt tegen, zeker daar alles zo onbekend is! Een uur na landing hield ik het voor bekeken en zijn we met de taxi naar onze hostel gereden. Jongens, jongens, wat een stad. Bangkok is een gekrioel maar naast alle kraampjes oogt het ook modern door de skytrain, metro, ketens als Pizza Hut, Mc Donalds,.... Maar Phnom Penh daarentegen… Ze rijden daar even gek met hun brommertjes. Terug aan de rechterkant zo blijkt, in tegenstelling tot Thailand waar ze links rijden. De winkels links en rechts ogen zo primitief. De winkels zijn meer open. Je kan het vergelijken met open etalages en de TV-toestellen en wasmachines worden bijv. gewoon onder een zeil (dus die open etalage) op straat verkocht. Ik zal daar toch eens een foto van moeten nemen om een beeld te vormen. Voor de rest niets gekend gezien!
Morgenvroeg moeten we zelf op ontdekking in de stad. Er zijn drie trekpleisters die ik wil zien. Benieuwd of me dit op een voormiddag zal lukken want de straten hebben geen naam maar een nummer.
De taxichauffeur moest even zoeken maar dan zagen we toch het kleine bord ‘Blue Dog Guesthouse’. Ik stapte uit en de taxichauffeur en een dame van de hostel kwamen terug om te zeggen dat het volgeboekt was. “Maar ik heb geboekt?!” Ja oef, dan was het oké!
De jonge eigenaar – denk ik – van de hostel verwelkomde ons hartelijk. Ik kon het niet laten om toch een opmerking te geven dat hij ons ging komen halen van de luchthaven. Hij excuseerde zich duizend keer dat hij het vergeten was daar hij zelf vandaag uit Thailand gearriveerd was. “No problem”, we zijn er geraakt en het heeft ons niets meer gekost! Trouwens normaal ging hij ons ophalen met de tuk-tuk maar wij zaten lekker in een auto met airco en anders had ik mogen zitten zweten in de uitlaatgassen van de stad.
De kamer is echt supereenvoudig met geplamuurde muren en een airco uit het steentijdperk, die maar even bleek te werken! ;) Gelukkig hangt er een plafondventilator en staat er eentje op een voet. ’t Is nodig want ik vind het hier precies warmer dan in Thailand maar waarschijnlijk is dat gewoon omdat we van de eilanden komen en ik vergeten ben hoe heet Bangkok was.
Ondertussen was het al donker en zag ik het niet echt meer zitten om nog op straat te gaan dus hebben we iets beneden in de bar gegeten. Een aangename sfeer heerste er en het was er eigenlijk heel gezellig zitten. Milan had de pool (of biljart?) tafel ontdekt en daar was hij toch wel 2 uren zoet mee. Mama heeft dan ook even met hem gespeeld – al kan ik er echt geen bal van – maar leuk vond hij het toch! We hebben gespeeld tot 2 Cambodjanen ons eens gingen tonen hoe het moest! ;) Ons teken om te gaan slapen want het was een lange dag geweest!
P.S. Ik heb in de luchthaven gemerkt dat US$ de gangbare munt is in Cambodja maar wou toch voor de zekerheid wat Cambodjaans geld afhalen dus heb ik aan het wisselkantoor 15 euro omgewisseld. Hou je vast… € 15 is 64 883 KHR (riel). Hier zou ik snel miljonair zijn! ;)
Reacties
Reacties
Bé, da's enkel bij heel erg verdachte personen dat er vingerafdrukken genomen worden. Volgens mij laten ze jou daar vanzeleven meer buiten ;-) Bij het lezen van dit reisverhaal valt me meteen op dat de organisatie en de hostils in Thailand blijkbaar beter zijn dan in Cambodja ... Benieuwd naar het vervolg ...
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}