Dag 11

Na ons stevig ontbijt met toast, spek, eieren, fruit en fruitsap (dat ze speciaal voor ons in huis hebben gehaald) werden we om 10u opgehaald door Paul. Hij beloofde ons naar de tempel ‘Wat Phrathat Doi Suthep’ boven op de berg te brengen. Iets waar we eergisteren door de studentenoptocht niet in geslaagd waren.

Vandaag ging de tocht in de rode songthaewveel vlotter. En raar maar waar, de weg was volledig vuilnisvrij gemaakt. Je merkte er niets van dat er eergisteren 30 000 studenten langs deze weg hadden gewandeld en tonnen afval hadden achtergelaten.

Daar aangekomen, lag de tempel nog eens zo’n 200 trappen naar boven maar wij namen de kabelbaan naar boven. Daar kregen we weer een prachtig tempelcomplex te zien met een ‘chedi’ helemaal in bladgoud belegd. Leuk waren ook de vele bellen die rondom de tempel hingen die je mocht luiden voor ‘goed geluk’.

De legende: er was eens een koning Nu Naonedie boeddha’s schouderbot wou onderbrengen in een tempel in het centrum van Chiang Mai maar op miraculeuze wijze verdubbelde het bot zich. Hij legde het bot op zijn witte olifant dieer drie dagen mee rondzwierf. De olifant kwam na deze driedaagse tocht op deze berg aan, maakte drie rondjes, trompetterde en viel dood neer. Dit was het teken om op die plek een tempel te bouwen.

De olifant wordt in deze tempel natuurlijk grandioos vereerd en het ‘religieuze bot’ zou er ook begraven liggen.

Na even rondwandelen, namen we de 206 – door Milan geteld – trappen naar beneden en werden we terug met de rode truck naar onze B&B gevoerd.

Even relaxen op onze kamer, nog een wasje ophalen en om 16u werden we weer opgepikt voor een cursus Thais koken.

Maar eerst even met de ‘kok’ naar een lokale markt om ons te laten kennis maken met typische Thaise groenten en kruiden. Wij hadden natuurlijk al zo’n markt gezien in Bangkok.

De ‘Siam Rice Thai Cookery School’ lag op een rustige locatie even buiten het centrum. We kookten in een groep van 6, ons inbegrepen, dus het was lekker relaxed. We kozen vier menu’s… pff, dat werd veel Thais eten.

Eerst maakten we een lekkere soep ‘hot and creamy’ en kozen ook voor het velige ‘pad thai’, een noedelsgerecht. De soep niet te ‘hot’ gemaakt want daar houd ik helemaal niet van en vooral… kan mijn maag niet tegen. Maar we waren onze eigen kok dus we beslisten zelf. Ook liet ik er alle limoenachtige ingrediënten (zoals limoenschil, limoengras,…) uit want ik heb al ondervonden dat je dan enkel de limoen smaakt. Onze begeleider vond dit maar heel raar want volgens hem zou mijn soep naar niets meer smaken… Wat weet hij daar nu van! ;-) En serieus met zoveel groenten, scampibouillon en kokosmelk, naar ‘niets’ smaken zou het zeker niet doen!

Met een hakmes sneden we alle groentjes op maat, de ene keer in grote stukken, de andere keer moest het versnipperd zijn. We volgden goed de instructies van de kok op, m.u.v. het toevoegen van bepaalde ingrediënten dan. Milan ontpopte zich als een kleine master-chef. En het hakmes vond hij natuurlijk geweldig!

Als we dan bijna onze twee eerste gerechten mochten gaan klaarmaken aan het gasvuur, werd Milan helemaal ongemakkelijk. We hadden niet echt veel gegeten ’s middags omdat ze ons verwittigd hadden dat we vanavond superveel moesten eten en inderdaad met vier klaar-te-maken gerechten kon ik daar absoluut inkomen.

Het koken van Milans twee eerste gerechten heeft een hulpkok dan van hem overgenomen zodat hij even voor de ventilator kon gaan zitten om te bekomen. Ene keer hij dan eindelijk eten tussen zijn tanden had, ging het gelukkig al veel beter!

De soep smaakte echt lekker – ook zonder de limoen ;) – en ook de pad thai was geslaagd. Na deze twee gerechten had ik eigenlijk al meer dan genoeg en we moesten nog twee gerechten klaarmaken. Pfff, waar moest ik dat nog steken?!

Ik koos voor de ‘Kip cashewnoten’ en voor Milan leek de ‘Gebakken groenten in zoetzure saus’ me een veilige keuze. Als hoofdgerecht gingen we allebei voor de minder pikante gele curry.

Weer groentjes snijden en dan alles zelf in de wok klaarmaken op het gasvuur. Deze keer probeerde Milan het helemaal zelf, al moest ik het van hem overnemen toen hij het gasvuur helemaal open moest draaien en het wel heel heet werd. Dat vond hij te griezelig!

Al deze gerechten waren eigenlijk in een mum van tijd klaar. Heerlijk om zo snel een gerecht in elkaar te kunnen steken. Als je gewoon alles na elkaar doet, doe je er nog geen kwartiertje over om een gezond gerecht te bereiden. Luxe hé?!

Oké, weer eten dan maar. Het smaakte op zich allemaal heel lekker weer maar ik had er echt geen zin meer in. En bij Milan van ’t zelfde natuurlijk… Als je zelf kookt, heb je sowieso minder honger en nu na twee Thaise gerechten weer twee Thaise proevertjes… te veel van ’t goeie! Laat me dit doen in België dan zijn deze Thaise gerechten een leuke afwisseling, maar nu, hoe lekker ook… ik hoefde op één avond echt geen vier Thaise volwaardige gerechten te eten.

Veel mensen dwepen met de Thaise keuken en het is op zich ook écht lekker maar ik ben op dat gebied een echte Belgische, ik geniet veel liever van de gewone boerenkeuken, mij zou je hier niet elke dag mee kunnen plezieren.Maar het Franse en Engelse koppel in onze groep, zagen er geen graten in! Dus wie ben ik… ieder zijn smaak!

We kregen een diploma mee naar huis en een kookboekje om het ook thuis eens uit te proberen. Misschien moet ik dat maar eens doen, als ik niet elke dag Thais moet eten! ;)

Dit was onze laatste dag in Chiang Mai. We hebben veel gedaan maar toch heb ik het gevoel dat die drie dagen te weinig waren. Ja, ik heb het gevoel dat Chiang Mai een plek is die een tweede bezoek waardig is, wie weet… “ooit”…