Dag 10

Om 8u werden we door een minivan opgepikt en reden we zo’n uurtje buiten Chiang Mai naar ‘Elephant Nature Park’.

Dit is een plaats waar olifanten verblijven. Het is geen plek waar je op olifanten kan rijden of olifanten kunstjes opvoeren. Neen, de olifanten hier hebben rust, daarom noemt de oprichtster, Sangduen ‘Lek’ Chailert het ook ‘Elephant’s heaven’. De olifanten die hier verblijven zijn oud en “versleten”. Ze werden door hun eigenaars tot op het bot uitgebuit. Sommige olifanten zijn blind, anderen zijn dan weer mank of werden uit een penibele situatie gered.

Op de weg naar het park vertoonden ze een documentaire over het kamp en hoe sommige olifanten daar terecht zijn gekomen. Op een gegeven moment zat ik echt met tranen in mijn ogen.

Olifanten berijden is een toeristische trekpleister in Thailand en natuurlijk wordt het beter niet gedaan maar als de olifanten door hun mahout (= persoonlijke verzorger) goed behandeld worden, is het leefbaar voor de dieren. Maar we zagen beelden van jonge olifanten die door de straten van Bangkok of Chiang Mai trokken om te bedelen, zeg maar. De mahout verdient er op een avond meer mee dan de gemiddelde Thai in een week.

Ik heb Bangkok nu gezien en het is gewoon ondenkbaar dat daar een olifant over straat moet lopen om samen met zijn mahout geld in te zamelen om toeristen te plezieren. Da’s er echt totaal over!!! Gelukkig heb ik het zelf niet gezien!

Het is ook eigenlijk verboden bij wet maar de boetes zijn zodanig klein dat de mannen die deze praktijken uitvoeren gewoon probleemloos voor de camera komen.

Eenmaal we het park naderden zag je in wat voor een prachtige omgeving ze verbleven. Groen rondom, jungle, bergen en een rivier. Een plaatje uit de boekjes!

Maar toen we over de weg reden, zagen we ook links en rechts olifanten over straat lopen met toeristen op de rug. Een klein olifantje liep gewoon naast zijn mama die de mensen droeg… elke dag opnieuw… Als je nog maar net voordien die documentaire hebt gezien, slik je wel even! En het is ook zo onnodig want als je even verder rijdt, verblijven er olifanten in een weidse omgeving, een even schitterende en meer authentieke ervaring!

Toen we arriveerden, werden we naar het platform begeleid waar we de olifanten mochten voeren. De mahout stond er bij om een oogje in het zeil te houden. Maar het was allemaal heel veilig, zowel voor mens als voor olifant, want dichter dan zijn slurf, kwam je niet.

Geweldig om deel te nemen aan dit uniek project want het is immers niet goedkoop maar je weet dat het geld goed besteed wordt want met de inkomsten van de toeristen kunnen andere olifanten gered worden.

Dan gingen we op verkenning in het park.

Eerst bezochten we een overdekte plek waar er vier verzorgers bezig waren met de nieuwste aanwinst. Het olifantje was drie dagen oud. Hij was geboren in een nabij gelegen kamp maar zijn moeder wou hem doden. Daar dit al eens gelukt was, hoopten de eigenaars dat dit deze keer niet het geval zou zijn, helaas… De eigenaars hebben dan de hulp ingeroepen van ‘Elephant Nature Park’ daar er hier een mama-olifant is die twee kleintjes voedt. Elke dag wordt wat melk getapt om ook het 3-dagen-oude olifantje met de fles melk te geven.

Drie verzorgers liepen met hem rondjes om hem sterker te maken en wapperden ondertussen met een waaier om de muggen weg te houden. Wat was hij nog wankel op zijn poten. Het was dan ook helemaal nog niet zeker of hij het wel zou halen…

Nadien wandelden we wat verder rond en bekeken ook de stallen. Er leven 31 vrouwtjes en 4 mannetjes op het domein. We liepen ook voorbij een zieke olifant. Hij had iets aan zijn poot en werd daarom weg gedaan. In het park kon zij herstellen. Olifanten zoeken binnen het park een eigen horde waar ze graag willen bij horen want ook in het wild leven de olifanten in families samen. Deze zieke olifant raakte bevriend met een jongere olifant maar zijn mama moest daar niet van weten en viel haar aan op haar pijnlijke plek. Weer moest ze herstellen. Na deze herstelperiode probeerden haar verzorgers haar weer in het park bij de andere dieren te laten zodat ze op zoek kon gaan naar een nieuwe familie… Tevergeefs, ook door de andere familie werd ze aangevallen en ook weer op haar zwakke plek. Zelfs bij olifanten bestaat er zoiets als pesten en uitsluiten! ;-) Tot overmaat van ramp liep ze aan haar schouder een infectie op… ocharme het beest! Na een rottig leven bij haar eigenaars, nu dit… De verzorgers konden haar voorlopig niet meer vrij onder de andere dieren laten omdat ze het waarschijnlijk anders niet zou overleven.

Zo had elk dier in het park een zielig leven achter de rug maar vonden ze eigenlijk allemaal een rustig, tweede leven terug!

Ondertussen was het weer voedertijd. De verzorgers doen niet anders dan de dieren eten geven. Een olifant eet 250kg fruit en groenten per dag. Gelukkig zijn er vrijwilligers uit alle hoeken van de wereld die een weekje (of 2) hier komen werken. Ook zij betalen voor dit werk om ook op die manier weer het project te steunen. Lijkt me leuk om ooit eens te doen want dan kom je nog dichter bij de olifanten!

Na de lunch van de olifanten was het lunch voor ons. Een buffet Thaise lekkernijen om uit te kiezen.

Na de lunch mochten we de olifanten baden. De olifanten trokken naar de rivier en wij mochten emmers water over de olifanten gooien. Ze genoten er zichtbaar van en niet enkel de olifanten! ;-)

Als ze “gewassen” waren, moesten wij terug naar het platform want dan kwam mama met haar kleintjes en die lieten we in alle rust baden. Geen probleem want we konden alles vanop het platform van dichtbij meemaken. Ondertussen viel de regen met bakken uit de hemel maar de olifanten trokken het zich helemaal niet aan!

De gebade olifanten rolden zich aan de andere kant weer in de modder want dat vinden ze reuze. Sommige olifanten kwamen zich dan krabben tegen de palen van het platform en we voelden het platform heen en weer bewegen. :-)

Eén mahout kwam met zijn olifant enkele kunstjes tonen die hij geleerd had van zijn vorige eigenaar want deze was een circusolifant geweest en hij had de kunstjes duidelijk nog niet verleerd. Op één poot staan, zich omrollen en hij gaf zijn mahout een zoentje met zijn slurf… vertederend om te zien! En geen enkele keer moest de mahout boos reageren, de olifant deed het gewoon uit zichzelf.

Tijd voor een kleine pauze maar ik bleef liever hier op het platform op 1m van de olifanten, zonder tralies of meer… Wat een rust ging er van deze plek uit!

Na de pauze kregen we een documentaire en ontdekten nog meer over het uitbuiten van de olifanten.

De olifanten werden vroeger ingezet voor houtkappen maar gelukkig is dit nu door de overheid verboden. Echter verblijven er nog een heleboel olifanten als “huisdier” bij de mensen waar ze dan toch ook voor hard labeur worden ingezet. We hebben dit nu zelf gezien langs de Kwai rivier.

Op de documentaire zagen we ook op welke manieren de olifanten ‘getraind’ worden om te gehoorzamen aan hun mahout. Zonder in detail te treden, ik kan je verzekeren ronduit dierenmishandeling!

De overheid is nu gestart met een programma waar je kan leren om mahout te worden en je je olifant op een niet-agressieve manier kan leren gehoorzamen. Maar we weten natuurlijk allemaal dat er een handvol Thaise mannen deze opleiding volgen en de rest gewoon de gruwelijkheden van hun vaders overnemen.

Oprichtster ‘Lek’ hoopt gewoon dat het ook zo vlug mogelijk verboden wordt dat olifanten toeristen op hun rug moeten dragen maar dat er in de plaats aan eco-toerisme wordt gedaan.

Het is ook dringend nodig dat de overheid het probleem ziet want vroeger waren er nog 100 000 olifanten in Thailand, nu slechts 3000, met een kleine 1500 in het wild. De Aziatische olifant is duidelijk een bedreigde diersoort geworden!

Na de documentaire, hoe kan het anders, voedertijd! Milan had zo goed als zijn privé-olifant want de anderen zaten er maar en keken ernaar. Des te leuker voor ons!

Ondertussen reed er een vrachtwagen met aanhangwagen het park binnen. Daarin vervoerden ze de mama van het kleintje dat is binnengebracht. Ze willen er op een of andere manier toch in slagen om het olifantje te verenigen met haar mama.

We maakten op die manier ook kennis met ‘Lek’, de oprichtster van dit park. Ze werd al geïnterviewd in reportages voor Discovery Channel, Time Magazine,… Het voelde echt als een eer aan! ;)

Jammer genoeg time to go… ik had nog even langer op deze hemelse plek kunnen blijven!

Die avond stapten we de deur uit en Keith, de eigenaar van onze B&B, vertelde ons dat we zeker de ‘night markets’ niet mochten missen. En inderdaad, wat een gebeuren! Immens groot en de leukste hebbedingetjes kan je er kopen! Je hebt absoluut een lege valies nodig om al dat leuks mee te nemen naar huis! Maar we zijn verstandig. ;-)