Dag 6

Wekker om 7u gezet zodat we de 9u-trein terug naar Bangkok konden nemen. Maar nog eerst genieten van een heerlijk Promtong –ontbijt. Ik koos weer voor een stevig Engels ontbijt en Milan wou de pannenkoeken uitproberen. Ook deze smaakten super, zei hij.

De gastvrouw regelde ons een tuk-tuk naar het treinstation en we kregen zelfs nog een magneet als souvenirtje mee. De twee dames die deze B&B uitbaten doen echt alles voor hun gasten en de B&B ligt er onberispelijk bij! Dit was echt een luxeverblijf voor 54 euro voor 2 personen voor 2 nachten!

Deze keer kost de treinrit ons nog geen 1 euro om met twee terug naar Bangkok te keren omdat we zoals de lokale bevolking in derde klasse reden. (Er was deze keer geen keuze want deze trein heeft alleen wagons 3^e klasse). En eerlijk gezegd, had ik het geweten, had ik de vorige keer ook gewoon in 3^e klasse gereden want ook hier zijn er zitplaatsen, hetzij iets eenvoudiger. Trouwens goedkoper dan de skytrain en metro die 4 euro kost voor twee.

Overhit bereikten we terug onze hostel. We konden nog niet inchecken want we waren te vroeg maar de bagage kon wel in de luggage storage tot vanavond. Vlug even andere kleren aantrekken en even wachten in de lekkere frisse gemeenschappelijke ruimte om te wachten tot we weer opgepikt werden voor onze volgende tour.

We werden verwelkomd door een vriendelijke dame die onze gids was deze namiddag. Blijkbaar zonder mijn weet weer een privétour en met een auto werden we doorheen Bangkok geloodst. OMG, in Bangkok moet je écht niet zijn met de auto. We geraakten met moeite vooruit maar gelukkig was er airco! ;-)

We stopten aan een eerste tempel – naam ontschiet met volledig en terwijl ik dit schrijf heb ik geen internet dus kan het ook niet opzoeken – en stonden oog in oog met de grootste gouden buddha van de wereld. Volgens de gids althans! ;-) Het was eigenlijk wel best indrukwekkend om een 700 jaar oud beeld te zien met een gewicht van 5000 kg in goud!

Onze gids gaf oneindig veel uitleg maar ik verstond er zo goed als niets van. Ook zij sprak van dat vreselijk Thais Engels. Op zich kon ze wel goed zinnen bouwen maar de uitspraak liet totaal te wensen over. We maken er wel eens grapjes over dat de Aziaten geen ‘r’ kunnen uitspreken en ook bij haar was dit het geval. Ook bepaalde andere klanken sprak ze niet correct uit waardoor de hele geschiedenis volledig aan mij voorbij ging en liep ik vooral ‘ja’ en ‘mhm’ te knikken! :-)

Van daaruit reden we naar ‘The Grand Palace’ met inderdaad het paleis en een heleboel tempels rondom rond. Weer een woordenstroom met onbegrijpelijke klanken en al knikkend liep ik te denken “ik zal het thuis wel eens opzoeken”. In ieder geval had ik wel begrepen dat de koning daar niet meer verblijft.

De tempels waren in ieder geval prachtig met heel veel (blad)goud, kleurrijke schilderingen en versieringen.

Nog één tempel op het programma… Nog één?! Milan en ik hadden het veel te warm – ik gleed bijna uit mijn schoenen ;-) - en ‘k wou zelf nog een tempel langs de rivier bezoeken die niet op het programma stond dus van mij part sloegen we die tempel over maar dat vond ik nu net iets te grof! ;) Tanden bijten dus maar…

Gelukkig hebben we volgehouden want we kwamen Wat Pho binnen en stonden versteld. Over de hele lengte van de tempel lag er een immens grote, gouden buddha. Niet normaal! We wandelden er helemaal rondom heen en de hele tijd hoorden we in dezelfde cadans een kletterend geluid. “What’s that sound” vroeg ik. Het bleken mensen te zijn die een donatie deden. Ik bleef het raar vinden omdat het een aanhoudend geluid was. Zoveel centen vallen er toch niet in dat bakje? En als we de voeten van de buddha voorbij liepen, zagen we waar het geluid vandaan kwam. Over de hele lengte aan de rugzijde van de buddha stonden er tientallen potten waar de mensen één voor één centjes in wierpen. Dit zou geluk brengen… Milan deed ook een donatie en als het al dan geen geluk zal brengen, plezier had hij er alvast wel in!

De gids bracht ons terug naar de auto en gaf ons nog twee flesjes water mee voor ons bezoek op eigen houtje aan Wat Arun. Ze bracht ons naar de pier waar we de ferry namen naar de overzijde van de rivier. Deze ferryrit van een 2-tal minuten kostte ons 15 eurocent voor twee! :-)

Wat Arun vind ik gewoon indrukwekkend daar deze echt aan de oever van de rivier ligt. Je kan de wat ook beklimmen tot aan de tweede etage. Best wel spannend die hoge (open) trappen en niets voor mensen met hoogtevrees. Op de 2^e verdieping heb je dan een zicht op de stad… indrukwekkend! We schreven beiden onze naam op het doek dat rondom de toren gedrapeerd was.

Naar boven was spannend maar dan moest je terug naar beneden en dat was eerder griezelig maar achterstevoren lukte het wel en de meeste mensen deden het op deze manier!

Na de ferryrit terug namen we een tuk-tuk naar het station. Onderhandelen over de prijs is nodig en ik ben trots dat ik er 5O baht heb afgekregen! ;-)

Wat een heksenketel die terugrit. Het verkeer ging geen meters vooruit, ook niet met een tuk-tuk. Om je door het verkeer heen te worstelen heb je eigenlijk een brommer nodig want die wringen zich overal tussen. Je zou dat moeten zien, ogen overal moet je hebben! En echt gezond is een tuk-tukrit in Bangkok niet hoor, je vergast bijna! Ik blijf erbij: skytrain of metro, dat zijn dé vervoersmiddelen in Bangkok! Jammer genoeg reed geen van beide richting rivier dus moesten we wel met de tuk-tuk naar het treinstation. En daarmee heb ik Milan alvast weer een plezier gedaan want hij wou ook in Bangkok met een tuk-tuk rijden want het was hem opgevallen dat deze er anders uitzagen dan die in Ayutthaya. En ja, gelijk had hij! Ik had het alvast niet gezien.

Dag 6 is het ondertussen al dus het mocht vanavond eens een Mc Donalds zijn. We gingen voor de “veilige” fish burger want wie weet wat ze bij ons in het gehakt draaien, laat staan in Thailand…

Milan wou een Fanta dus ik bestel Fanta… “Stlabelly” … Excuse me? “Stlabelly” Excuse me? “Stlabelly” … Euh, ik denk dat hij het zo’n vijf keer herhaald heeft en toen redelijk pissed-off begon te worden - toen ik eindelijk door had dat hij strawberry bedoelde! ;-)

Ene keer op ons plaats zag ik op het legblad op de plateau dat ze enkel aardbeien-Fanta aanbieden… Waarom me dan vragen en me helemaal in de war brengen?! ;-)

Tijd om terug te keren naar onze hostel en weer in te checken en … een douche te nemen!

Morgen weer heel vroeg op want we worden om 6u opgepikt voor een 2-daagse richting River Kwai.