Dag 5

Vanmorgen konden we eens lekker “uitslapen” tot 8u want er was in de ochtend geen tour gereserveerd.

Het ontbijt was prima in orde. Je kon kiezen tussen een spiegelei of omelet met spek en toast of gewoon yoghurt of pannenkoeken met confituur.

We kozen beiden voor het eerste en zouden dan morgen wel eens de pannenkoeken proberen! ;) Chocomelk en fruitsap om te drinken. En een bordje met fruit als afsluiter. Ja, na ’t ontbijt was ons buikje goed gevuld om er weer tegenaan te kunnen.

Deze ochtend gingen we zelf weer op pad. Ik had gelezen dat er in de buurt van de B&B een klein bootmuseum was dus daar wou Milan graag een kijkje gaan nemen. Normaal is het bezoek op reservatie maar toch maar eens aanbellen, je weet nooit… En ja hoor, een bezoek was geen probleem. Het museum werd uitgebaat door één familie. De vader was leerkracht geweest op een school waar ze boten leren bouwen. Nu was hij in pensioen en samen met zijn zoon – die gelukkig wel Engels praatte – baatte hij het museum uit. We zagen er grote exemplaren Thaise (rijst)boten en longtailboten. Maar het meest indrukwekkende was beslist de collectie miniatuurboten. Ongelooflijk! Alle modellen waren gemaakt door de vader. En heel de familie helpt mee om de collectie uit te bouwen. Ik zag de zoon tekenen, mama was aan het naaien om de figuren die bij de boot horen van kleren te voorzien (de mensjes maakten ze zelf uit klei) en papa was ter plekke bezig aan een nieuw model. De modellen gingen van gewone boten en rijstboten tot enorme koninklijke schepen. En alles door hem gemaakt, waw!

Het bezoek was eigenlijk gratis maar ik wou toch zeker een kleine donatie doen want jammer genoeg had ook dit museum geleden onder de overstromingen vorig jaar.

Als we weg gingen vroeg de zoon om nog iets in het gastenboek te schrijven en papa wou graag dat Milan een tekening maakte die dan onder de grote glazen plaat van de tafel kwam. En een foto van het Belgisch bezoek maakten ze om af te sluiten! Ze zullen waarschijnlijk niet elke dag Belgen over de vloer krijgen! ;)

Van daaruit namen we een tuk-tuk richting Wat Yai Chamongkhon. Een prachtig tempelcomplex met een oud gedeelte met nog heel veel overeind gebleven buddha’s. Ook leven er hier nog monniken in kleine huisjes rondom de tempel.

Na een uurtje reden we met de tuk-tuk naar ‘Ayutthaya Boat & Travel. Niet zo gemakkelijk te vinden zo bleek want de chauffeur moest zelfs het kantoor bellen om te vinden. ;)

We werden er verwelkomd door Si. Zij ging ons deze namiddag begeleiden op een fietstour doorheen Ayutthaya. En deze keer waren we slechts met ons tweetjes dus het werd een privétour, wat een luxe!

Met de mountainbikes reden we eerst richting het toeristisch informatiecentrum waar Si uitleg gaf over de geschiedenis van Ayutthaya.

Daarna terug de mountainbike op waar we enkele belangrijke wats bezochten. Op een plaatselijke markt kocht ze ons een Thais ijsje. Dat zijn gewoon drankjes (bvb. Cola, Fanta, Sprite,…) die bevroren worden op een satéstokje. Goed om even een fris gevoel te krijgen want het was echt beestig warm!

Aan Wat Lokoyasutha – met zijn meer dan 40m lange liggende buddha - liet ze ons heerlijke groene pannenkoeken proeven met iets wat leek op hooi. Het was echter rietsuiker en de groene pannenkoeken met rietsuiker smaakten overheerlijk. We kregen een kokosnoot met rietje en dronken kokossap recht uit de net-opengemaakte kokosnoot. Ik ben er eerlijk gezegd niet zo zot van! Milan ook niet van het sap maar hij lepelde gretig met een speciale kokosschraper het vruchtvlees uit.

De laatste stop was ‘Wat Mahathat’ met de gekende – voor de regio althans ;) – buddha in de boom.

Si was gewoon zot van Milan. Ze had al altijd graag een kleine broer gewild en ze vertroetelde Milan voortdurend. Ze kocht hem zelfs een olifantensleutelhanger als souvenir. Hij had ook zo mooie ogen volgens haar en enkele studentes die passeerden in één van die tempels vonden hem zo een mooie jongen. Ja, een blanke jongen met lichtgekleurde huid en lichtgrijze ogen, het zal iets hebben zeker! ;)

Terug naar het kantoor waar we een verfrissende douche konden nemen alvorens naar het massage salon te gaan. We werden er met de auto naartoe gebracht en ook als we daar binnenkwamen, werden we onmiddellijk op handen gedragen. En ook nu weer veroverde Milan de harten van de dames in het massagesalon. Ze leren hem dat ‘mama’ ‘mei’ was en hij moest liedjes zingen. Zelfs de dames die in het salon gemasseerd werden, vroegen ernaar! Gelukkig had hij nog maar net in de klas enkele oude kinderliedjes geleerd want zingen is niet direct Milans grootste passie. Nadien trakteerde zijn masseuse hem op een liedje in het Thais. Voor de rest vonden ze het allemaal ongelooflijk grappig dat hij gemasseerd werd, dat zullen ze wel nog nooit moeten doen hebben. :-)

Het was in ieder geval zalig! Thaise massage durft nog wel eens hard zijn en Si zei dat we dan ‘bawbaw” moesten zeggen, wat ‘zachter’ wil zeggen. Maar dit viel heel goed mee. Nadat ze armen, benen en rug voor 1,5u onderhanden hadden genomen, was mijn nek keistijf maar geen probleem, onmiddellijk werd elk spiertje losgemaakt. En de gezichts- en hoofdmassage… HEMELS!!!

De twee uren waren voorbij gevlogen en tijd voor de dinner cruise. Dat mocht wel want een hele dag geen hongergevoel gehad door de hitte maar door het krijgen van een ontspannende massage in die airco-gekoelde ruimte begon mijn maag serieus te knorren.

Een tuk-tuk geregeld door Si bracht ons naar de rivier. We stapten op een prachtige rijstboot voor het avondmaal. We zaten nog maar neer en het eten werd al opgediend en de boot begon aan zijn reis met in de achtergrond dikwijls een lichtflits… onweer op komst. Na het diner konden we op een klein dek zitten om te genieten van de omgeving en de andere feestende rijstboten die vlug voorbij voeren. Jammer genoeg was de wat die ik graag nog wou zien niet verlicht dus kon ik geen mooie foto’s maken… spijtig! Nu ja, het zal wel niet de eerste en laatste wat zijn die ik te zien krijg! ;-)

En dan begon het te regenen dus trokken we terug naar binnen, babbelden gezellig wat verder met Si en wisselden gegevens uit. Ondertussen was het nog heviger beginnen regenen en de wind stak serieus de kop op. De eerste keer dat ik het koud had sinds ik in Thailand verbleef! ;) Alles waaiden van de tafels en dan… de luidste donderknal die ik ooit gehoord heb. Zowel de andere familie als wijzelf schrokken ons een bult. Ik sprong letterlijk opzij, weg van de rand van de boot. Echt griezelig!

De steiger kwam weer in zicht… In de gietende regen werden we van de boot geloodst richting de tuk-tuk. In een tuk-tuk in een onweer… ook een avontuur hoor!

De hele nacht door hoorde ik de regen met bakken uit de hemel vallen, hopelijk stopt het morgen met regenen…