DAG 29

Laatste keer wekker om 6u... laatste keer ontwaken in Cairns... laatste keer ontbijten in de hostel... kortom: laatste dag in Australië.

Ik kan je zeggen dat het met pijn in het hart is maar wat moet, moet...

Maar ik heb ervoor gezorgd dat we in schoonheid eindigen want vandaag staat er nog een highlight op het programma, nl. een vlucht boven the Great Barrier Reef.

Het weer ziet er echter niet veelbelovend uit, het is grijs, grijs en grijs. Ik vrees ervoor dat we niets zullen zien van de prachtige kleuren. We zien wel...

Eerst ontbijten, uitchecken en dan de stadsbus naar de luchthaven waar we bij 'Barrier Aviation' een vlucht van drie kwartier geboekt hebben.

Ondertussen is het zelfs lichtjes aan het regenen dus het ziet er nog slechter uit. We moeten even wachten in het portaal daar we te vroeg zijn maar als de piloot een kwartiertje later de deuren komt openen, bevestigt hij waarvoor ik vreesde... 'it looks like we won't be flying this morning due to the weather but perhaps it can later on this afternoon...' Tja, dat zou kunnen maar niet in mijn geval daar we vanavond om 17.15u in Cairns onze terugvlucht hebben. “No problem!” Hij stelde voor dat als de weerradar goed weer voorspelde, wij nog in de namiddag de vlucht zouden kunnen doen en hij ons naar de internationale luchthaven zou brengen wat uiteraard maar even verder was. We zouden elkaar telefoneer rond het middaguur voor meer zekerheid.

Daar we met de stadsbus gekomen waren, vonden hij het erg dat we weer door de regen naar de hostel moesten, dus gaf hij ons een lift... wat sympathiek! Want het was tenslotte spitsuur richting Cairns dus hij zou wel een uurtje weg zijn... maar zoals ik al herhaaldelijk heb gezegd, de Australiërs zijn ECHT sympathieke mensen! Al was Torvan eigenlijk een geïmmigreerde Deen! ;)

In de hostel heb ik nog wat tijd doorgebracht met mijn reisdagboek te updaten.

Om 12u - we waren net rustig aan het lunchen - komt de receptioniste vertellen dat ze de piloot aan de lijn heeft gehad en dat de vlucht kan doorgaan. Super!

Al onze bagage in een taxi en terug naar de luchthaven. Daar krijgen we een korte veiligheidsbriefing en toont hij ons over welke riffen we zullen vliegen.

Als we ons tasje met ons zwemvest rond ons gesnoerd krijgen, zijn we helemaal klaar om naar het vliegtuig te stappen. Tot groot jolijt van Milan is het een klein sportvliegtuigje. Daar had ik zelf ook nog nooit in gezeten. Het interieur oogt als dat van een auto, enkel het dashboard is anders natuurlijk! ;)

Even later hangen we in de lucht. Ik heb een open venstertje zodat ik naar hartelust kan foto’s nemen en filmen.
Het eerste moment ziet het er niet veelbelovend uit. We hangen boven de oceaan maar zo ook de wolken en kan ik zelfs de oceaan maar wazig zien. Pff, dat zal niet veel worden... Maar ene keer we wat verder zijn, klaart het open, met hier en daar nog een drijvend wolkje zodat als we de koraalriffen naderen de kleuren uitstekend kunnen onderscheiden.
We vliegen over Green Island, Arlington Reef en Upolu Cay. Prachtig!
De tijd vliegt en op de weg terug valt Milan zelfs in slaap... wakker worden... je mag hier toch niets van missen! ;)

Drie kwartier vliegt voorbij en even later staan we weer op de grond. Zoals beloofd brengt Torvan ons naar de internationale luchthaven. En daarmee eindigt ons Australië-avontuur – letterlijk – in schoonheid!

Wat heb ik hier toch een fantastische tijd beleefd! Ik was al helemaal zot van Australië voor ik vertrok maar Australië heeft nu zeker mijn hart gestolen. Dit blijft niet bij die ene reis...

Om 17.15u – helemaal volgens plan – vertrekt onze eerste vlucht met Qantas naar België. We moeten de bagage van Milan in een grote plastic zak steken want er zijn zoveel souvenirs mee dat – ondanks de verloren spullen – we nog niet alles terug in de valiezen krijgen! :p Onze bagage vliegt rechtstreeks naar ‘Brussels Airport’... lekker gemakkelijk daar we nog twee tussenstops voor de boeg hebben.
Aan de balie in Cairns stond er voor ons een man die de terugvlucht minder relaxed vond... ik dacht dat hij een hartinfarct ging krijgen omdat zijn bagage boven het toegestane gewichtslimiet was. Een geluk dat de mevrouw aan de balie geen Duits verstond want “Du blöde Kuh” ging ze niet geapprecieerd hebben! :p (Voor de rasechte Belgen onder ons de vertaling: Gij stomme koe!)

Om 21.50u hadden we in Sydney onze aansluiting naar Abu Dhabi. Dit leverde ons slechts 1,5u speling op en dat zullen we geweten hebben. Want aan de paspoortcontrole om Australië te verlaten – je moet nota bene weer een groene kaart invullen om het land te mogen verlaten – stapt een grondstewardess op ons toe met de vraag of wij nog naar Brussel moesten. Ze verwachtte precies niet dat we ja zouden zeggen en keek toen paniekerig op: “You have to hurry!” Ik hoorde door de luidsprekers: “Last call for flight EY455 to Abu Dhabi”... Euh, dat was de onze dus! Via de walkie-talkie liet ze weten dat er nog passagiers op komst waren. En ze loodste ons in vliegende vaart helemaal door de luchthaven tot aan de gate waar we het Etihad-vliegtuig moesten nemen. Alle passagiers zaten al neer, gordels aan, we waren dus echt de laatste aan de gate!
Maar misschien had ik ook gewoon geen zin om Australië te verlaten en was dit mijn laatste poging om te blijven! ;)

Daarmee komt hier een einde aan mijn reisblog. Voor allen die meegelezen hebben, bedankt! Voor alle die meegelezen hebben en ook nog eens toffe reacties hebben achtergelaten SUPERbedankt! Ik hoop dat jullie evenveel genoten hebben als wij...

Lieve groetjes, Bérénice x