DAG 28

Weer vroeg uit de veren want the Great Barrier Reef staat voor de laatste keer op de agenda. Om 7.30u checken we in voor de ferry naar Fitzroy Island. Daar gaan we zeekajakken. Ai, ai, na mijn ervaring met Milan de laatste keer, vrees ik ervoor maar het is geleid dusdat stelt mewat meer gerust.

Om halftien ontmoeten we onze gids Jef die ons tijdens het zeekajakken gaat begeleiden. Alle spullen die nat mogen worden gaan mee, de rest blijft achter in rode kastjes in het strandpaviljoen. Zwemvest aan en daar gaan we.

Achter de eerste peddels blijkt al vlug dat mama het harde werk zal mogen verrichten en de kajak alleen door mij hard labeur vooruit zal geraken. We zijn met 5 kajaks in het toaal en we geraken mateloos achter, ondaks de gids zei dat we als groep gingen samen blijven. Dat haat ik dus!

Maar Jef had het al gauw in de mot waar het probleem lag en dus mochten we op sleeptouw, letterlijk! Het was wel de bedoeling dat we bleven peddelen maar daar zij met 2 man in de kajak zaten, kreeg ik extra hulp. Het was nodig want we zouden naar een klein eiland kajakken en tussen de twee eiland stond er zeeeeeeeeeeeeeeeer veel wind. Ik zou dit nooit halen anders!

Maaaaaaaaaaaaaaaar... er kantelt opeens een andere kajak dus Jef moet hen ter hulp schieten en maakt ons los van zijn kajak... heeeeeeeeeeeeeeelp!! Ik moet het nu werkelijk alleen doen. Het is niet meer keiver maar er staat een superkrachtige wind en we moeten vooruit want rotsen open zee links, rotsen rechts en voor ons. Amaai, het is echt geen kak die kajak vooruit te krijgen. Al de spierkracht die ik heb - en ja inderdaad, dat is er niet veel - pers ik uit mijn lijf. Ondertussen heeft Jef de andere kajak gered en staat idereen aan wal toe te kijken. Ongelooflijk, ik had het niet gedacht, maar ik haal het!

Gejuich en applausje van iedereen! En Jef: ' It was all you... well done!' en geeft me high five. Allez, ik heb meer power in me dan ik denk! ;)

Op deze plek mogen we ook snorkelen... en deze keer heb ik geen koud... hoe zou dat komen?! :p Ik stap nog maar het water in en wordt beloond met twee Nemootjes! Niceeeee!

Het snorkelen is heel relaxed omdat het minder koud want ik heb zelfs geen wetsuite aan. Maar het is minder mooi dan het outer reef waar we enkele dagen geleden gesnorkeld hebben.

Tijd om terug the keren, we mogen eerst ... 'have a head start'. Deze zijn we uiteraard snel kwijt en we mogen de helft van de terugwegweer op sleeptouw tot we aan het eiland zijn.

De rest van de dag hebben we vrij. Eerst lunchen we en dan stap ik naar het strand om even te relaxen. Het strand is op dat stukje geen echt zandstrand want het is eigenlijk een 'koraalstrand', vol met afgebroken stukjes koraal.

Nog een laatste keer snorkelen. Helemaal op eigen tempo... leuk! Maar ik blijf erbij, niet zo mooi. Ik kan er nu ook ver meespreken want de mensen zeiden altijd dat je naar het 'outer reef' moest om mooie snorkelplekjes te hebben en ik kan dan inderdaad denken 'ja, dat liijkt me logisch, dat zal wel' maar ik kon geen vergelijking maken.. nu wel! Dag en nacht verschil! Jammer genoeg zijn mijn foto's niet van het outer reef.

Dat was de laatste snorkel, de laatste plons in de Koraalzee... snorkelspullen terubrengen. Als ik daar sta vraagt Jef of ik 'the baby whale' al gezien heb... NEEN! Hij duidt het me aan en op die plek zie ik wat gespuit... tot ik hem opeens uit het water in de lucht zie springen... schitterend!

Ik zoek me een plekje op het strand en hou me een dik uur bezig met 'whale spotting'. Ik zie om den duur zelfs twee 'spuiten' dus mama is er ook. Ook mama komt boven water. Wat zou ik ze graag voor de lens krijgen maar daarvoor heb je echt een statief nodig want mijn armen houden het niet vol om mijn fototoestel minutenlang in de lucht te houden. O een kiekje krijg ik toch meer dan mama's kop boven water... of ik denk toch dat het mama is want ik ben geen kenner wat de grootte betreft. Op een gegeven moment zijn ze biden slechts honderden meters van het strand verwijderd. Waw!

Maar voor ons is het tijd om terug op de ferry te stappen dus daarmee komt abruupt een einde aan het walvissen spotten.

We zijn een goeie 5 minuten aan het varen als me plotseling te binnen schiet dat de helft van onze spullen nog in de rode kastjes liggen... grrrr, neeeeeeeeeee! Tja, de boot keer daarvoor niet terug en oppikken - als het gevonden wordt - kan morgenavond maaaaar dan zitten we op het vliegtuig naar Belgie. Stom van me! En weten dat ik er even daarvoor nog aan dacht om het niet te vergeten... altijd doen op het moment dat je het denkt! ;)

Walvissen spotten en de wereld vergeten... 'Forces of nature' heet dat dan zeker?! ;)