Fietsen, massage en cruise in Ayutthaya
Dag 5
Vanmorgen konden we eens lekker “uitslapen” tot 8u want er was in de ochtend geen tour gereserveerd.
Het ontbijt was prima in orde. Je kon kiezen tussen een spiegelei of omelet met spek en toast of gewoon yoghurt of pannenkoeken met confituur.
We kozen beiden voor het eerste en zouden dan morgen wel eens de pannenkoeken proberen! ;) Chocomelk en fruitsap om te drinken. En een bordje met fruit als afsluiter. Ja, na ’t ontbijt was ons buikje goed gevuld om er weer tegenaan te kunnen.
Deze ochtend gingen we zelf weer op pad. Ik had gelezen dat er in de buurt van de B&B een klein bootmuseum was dus daar wou Milan graag een kijkje gaan nemen. Normaal is het bezoek op reservatie maar toch maar eens aanbellen, je weet nooit… En ja hoor, een bezoek was geen probleem. Het museum werd uitgebaat door één familie. De vader was leerkracht geweest op een school waar ze boten leren bouwen. Nu was hij in pensioen en samen met zijn zoon – die gelukkig wel Engels praatte – baatte hij het museum uit. We zagen er grote exemplaren Thaise (rijst)boten en longtailboten. Maar het meest indrukwekkende was beslist de collectie miniatuurboten. Ongelooflijk! Alle modellen waren gemaakt door de vader. En heel de familie helpt mee om de collectie uit te bouwen. Ik zag de zoon tekenen, mama was aan het naaien om de figuren die bij de boot horen van kleren te voorzien (de mensjes maakten ze zelf uit klei) en papa was ter plekke bezig aan een nieuw model. De modellen gingen van gewone boten en rijstboten tot enorme koninklijke schepen. En alles door hem gemaakt, waw!
Het bezoek was eigenlijk gratis maar ik wou toch zeker een kleine donatie doen want jammer genoeg had ook dit museum geleden onder de overstromingen vorig jaar.
Als we weg gingen vroeg de zoon om nog iets in het gastenboek te schrijven en papa wou graag dat Milan een tekening maakte die dan onder de grote glazen plaat van de tafel kwam. En een foto van het Belgisch bezoek maakten ze om af te sluiten! Ze zullen waarschijnlijk niet elke dag Belgen over de vloer krijgen! ;)
Van daaruit namen we een tuk-tuk richting Wat Yai Chamongkhon. Een prachtig tempelcomplex met een oud gedeelte met nog heel veel overeind gebleven buddha’s. Ook leven er hier nog monniken in kleine huisjes rondom de tempel.
Na een uurtje reden we met de tuk-tuk naar ‘Ayutthaya Boat & Travel. Niet zo gemakkelijk te vinden zo bleek want de chauffeur moest zelfs het kantoor bellen om te vinden. ;)
We werden er verwelkomd door Si. Zij ging ons deze namiddag begeleiden op een fietstour doorheen Ayutthaya. En deze keer waren we slechts met ons tweetjes dus het werd een privétour, wat een luxe!
Met de mountainbikes reden we eerst richting het toeristisch informatiecentrum waar Si uitleg gaf over de geschiedenis van Ayutthaya.
Daarna terug de mountainbike op waar we enkele belangrijke wats bezochten. Op een plaatselijke markt kocht ze ons een Thais ijsje. Dat zijn gewoon drankjes (bvb. Cola, Fanta, Sprite,…) die bevroren worden op een satéstokje. Goed om even een fris gevoel te krijgen want het was echt beestig warm!
Aan Wat Lokoyasutha – met zijn meer dan 40m lange liggende buddha - liet ze ons heerlijke groene pannenkoeken proeven met iets wat leek op hooi. Het was echter rietsuiker en de groene pannenkoeken met rietsuiker smaakten overheerlijk. We kregen een kokosnoot met rietje en dronken kokossap recht uit de net-opengemaakte kokosnoot. Ik ben er eerlijk gezegd niet zo zot van! Milan ook niet van het sap maar hij lepelde gretig met een speciale kokosschraper het vruchtvlees uit.
De laatste stop was ‘Wat Mahathat’ met de gekende – voor de regio althans ;) – buddha in de boom.
Si was gewoon zot van Milan. Ze had al altijd graag een kleine broer gewild en ze vertroetelde Milan voortdurend. Ze kocht hem zelfs een olifantensleutelhanger als souvenir. Hij had ook zo mooie ogen volgens haar en enkele studentes die passeerden in één van die tempels vonden hem zo een mooie jongen. Ja, een blanke jongen met lichtgekleurde huid en lichtgrijze ogen, het zal iets hebben zeker! ;)
Terug naar het kantoor waar we een verfrissende douche konden nemen alvorens naar het massage salon te gaan. We werden er met de auto naartoe gebracht en ook als we daar binnenkwamen, werden we onmiddellijk op handen gedragen. En ook nu weer veroverde Milan de harten van de dames in het massagesalon. Ze leren hem dat ‘mama’ ‘mei’ was en hij moest liedjes zingen. Zelfs de dames die in het salon gemasseerd werden, vroegen ernaar! Gelukkig had hij nog maar net in de klas enkele oude kinderliedjes geleerd want zingen is niet direct Milans grootste passie. Nadien trakteerde zijn masseuse hem op een liedje in het Thais. Voor de rest vonden ze het allemaal ongelooflijk grappig dat hij gemasseerd werd, dat zullen ze wel nog nooit moeten doen hebben. :-)
Het was in ieder geval zalig! Thaise massage durft nog wel eens hard zijn en Si zei dat we dan ‘bawbaw” moesten zeggen, wat ‘zachter’ wil zeggen. Maar dit viel heel goed mee. Nadat ze armen, benen en rug voor 1,5u onderhanden hadden genomen, was mijn nek keistijf maar geen probleem, onmiddellijk werd elk spiertje losgemaakt. En de gezichts- en hoofdmassage… HEMELS!!!
De twee uren waren voorbij gevlogen en tijd voor de dinner cruise. Dat mocht wel want een hele dag geen hongergevoel gehad door de hitte maar door het krijgen van een ontspannende massage in die airco-gekoelde ruimte begon mijn maag serieus te knorren.
Een tuk-tuk geregeld door Si bracht ons naar de rivier. We stapten op een prachtige rijstboot voor het avondmaal. We zaten nog maar neer en het eten werd al opgediend en de boot begon aan zijn reis met in de achtergrond dikwijls een lichtflits… onweer op komst. Na het diner konden we op een klein dek zitten om te genieten van de omgeving en de andere feestende rijstboten die vlug voorbij voeren. Jammer genoeg was de wat die ik graag nog wou zien niet verlicht dus kon ik geen mooie foto’s maken… spijtig! Nu ja, het zal wel niet de eerste en laatste wat zijn die ik te zien krijg! ;-)
En dan begon het te regenen dus trokken we terug naar binnen, babbelden gezellig wat verder met Si en wisselden gegevens uit. Ondertussen was het nog heviger beginnen regenen en de wind stak serieus de kop op. De eerste keer dat ik het koud had sinds ik in Thailand verbleef! ;) Alles waaiden van de tafels en dan… de luidste donderknal die ik ooit gehoord heb. Zowel de andere familie als wijzelf schrokken ons een bult. Ik sprong letterlijk opzij, weg van de rand van de boot. Echt griezelig!
De steiger kwam weer in zicht… In de gietende regen werden we van de boot geloodst richting de tuk-tuk. In een tuk-tuk in een onweer… ook een avontuur hoor!
De hele nacht door hoorde ik de regen met bakken uit de hemel vallen, hopelijk stopt het morgen met regenen…
Ayutthaya, de eerste kennismaking
Dag 4 (vervolg)
We hebben eigenlijk gewacht tot de regen over was – een beetje relaxen kon geen kwaad - en tegen 16u zijn we op pad gegaan. De gastvrouw van ‘Promtong Mansion’ is alleraardigst. Ik had voordien enkele dingen opgezocht en adressen neergeschreven maar ze bood ons gewoon een infoboekje en stadsplan aan en duidde alles erop aan zodat we helemaal niet op zoek moesten. En voor elke vraag had ze een antwoord, schitterend! En ze sprak ook zeer goed Engels. Wat een verademing was want gebrekkig Thais Engels is niet zo gemakkelijk te begrijpen! ;-)
Morgen bezoeken we enkele ‘wats’ tijdens een tour maar diegene die we niet aandoen en ik toch wil zien, brengen we vandaag een bezoekje. Of tenminste eentje ervan… Wat Ratchaburana is op nog geen 10 min. stappen te vinden. Nog een mooie ruïne blijft er over van het tempelcomplex en als we op het domein binnenkomen, lopen we er bijna helemaal alleen. Super!
Het domein is niet echt groot want de tempels liggen verspreid dus het historische Ayutthaya strekt zich uit over enkele kilometers. Toch lopen we er een dik uur rond en genieten van de rust. Ik kan me voorstellen dat dit morgen absoluut niet het geval zal zijn…
Nadien gaan we op zoek naar een restaurantje dat op Tripadvisor goed in de smaak viel. Jammer genoeg niet gevonden maar ik herinnerde me een ander restaurant dat ook “goede punten” kreeg en dat kwamen we nu net op de terugweg tegen. ‘Malakor’ proberen dan maar!
De jongen die ons bediende was niet direct supervriendelijk maar het eten was echt wel lekker. Milan kon iets meer “westers” uitkiezen en ging voor het gekende pad thai. Ook was het heel gezellig zitten op de patio met zicht op de straat en tempels. En de prijs was ongelooflijk. We betaalden 145 baht ( nog geen € 4) voor twee gerechten, 0,5l water en een gewoon flesje Fanta. Nu pas begrijp ik waarom de mensen zeggen dat het zo goedkoop eten is in Thailand. Dat was de eerste avond in Bangkok niet het geval want toen heb ik gewoon € 50 betaald! Het restaurant oogde inderdaad chiquer en je zag er ook enkel buitenlanders. Ze zullen het wel geweten hebben!
Op de terugweg hebben we dan op de avondmarkt nog even het lekkere fruit ‘longan’ gekocht dat we gisteren geproefd hebben.
Ondertussen was het al donker… ook hier wordt het zoals in Australië rond 19u donker. Daar moet ik toch echt aan wennen hoor.
En nu wat vroeger onder de wol… tot morgen!
Van Bangkok richting Ayutthaya
Dag 4
Vanmorgen om 6u uit de veren voor de trein richting Ayutthaya.
Onze gastvrouw had voor een verpakt ontbijt gezorgd en valies 2 ging voor twee dagen in ‘luggage storage’. Overmorgen keren we voor een dag terug naar Bangkok en zo hoef ik niet onnodig te sleuren.
Vanochtend leren we ook direct de Thaise buien kennen. Poncho’s aan en in de gietende regen richting het metrostation. Ook het metronetwerk is zoals de skytrain prima georganiseerd. We moeten er in het station zelfs door een metaaldetector en tassen worden gecheckt. Hetzij vluchtig want mijn valies heeft hij alvast niet open gedaan.
Twee haltes verder zijn we in Hualamphon Station en kopen een ticketje 2e klasse. Derde klasse is duidelijk voor de locals, geen airco en nauwelijks zitplaatsen. Anderhalf uur rechtstaan zag ik echt wel niet zitten dus dan maar kaartje kopen van 10x zoveel, zo’n € 12.5 voor ons tweetjes.
Op de trein komen er twee controleurs rond. Wat zien ze er streng uit, het lijkt eerder politie… De ene vinkt iets aan op een lijst, de andere knipt het kaartje. En tussendoor komt hij met een borstel de compartimenten netjes houden. De trein is ongelooflijk gammel maar proper is hij alvast wel! ;-)
Net voor Ayutthaya komt hij roepend door het compartiment “Next stop Ayutthaya” en een hele meute toeristen stapt af.
Deze keer maken we gebruik van een echt Thais vervoermiddel: de tuk-tuk. Milan vindt het geweldig! En ik vind het ook best grappig!
Na een ritje van 5 min. komen we aan bij onze B&B. We worden onmiddellijk verwelkomd door de gastvrouw en ondanks de check-in time eigenlijk later is mogen we direct naar ons kamer. Weer een uitstekende verblijfplaats: ‘Promtong Mansion’. Elk een dubbelbed (!), eigen badkamer, kast, spiegeltafel, safe en ijskast. Wat een luxe!
Ondertussen is de regen vanuit Bangkok overgewaaid naar hier. Jammer want ik wil eigenlijk seffens de omgeving nog eens verkennen en eigenlijk liever niet in de regen. Maar ik vrees dat het poncho aan zal worden!
Fietstour in Bangkok
Dag 3
Onze eerste echte tour is achter de rug. Fietsen in Bangkok… we hebben het overleefd! ;-)
Met ‘ABC Amazing Bangkok Cyclist’ hebben we het “andere” Bangkok ontdekt. Bangkok is een drukke grootstad maar achter die wolkenkrabbers en grote lanen liggen er tal van kleine, smalle steegjes. Plekjes waar je als toerist nooit zou komen.
Onze ochtend start met een lekker ontbijt in de hostel. Een croissant, sandwich en muffin alsook een glas water, fruitsap en warme chocomelk. Milan en ik keken even raar toen ze een plateau bracht met elk drie van die drankjes op. We zijn alvast niet dorstig op weg gegaan! ;-)
In Bangkok moet je natuurlijk de ‘skytrain’ nemen om van punt A naar punt B te gaan. Een schitterend georganiseerd netwerk en last but not least airco op die skytrain, alleen daarvoor al moet je er gebruik van maken!
De eigenaar van ‘ABC Amazing Bangkok’ is een Nederlander. Hoe kan het ook anders want wie gaat er nu fietsen in Bangkok? ;-)
Na een eerste kennismaking met de groep (een Nederlandse familie van 4, 2 Engelse onderwijzeressen en groepsleiders Ta en Eddy – niet hun Thaise namen want die onthoudt geen mens ;-) - die Engels spreken) kiezen we onze fietsen uit. Een gemakkelijke citybike voor mij en een mountainbike voor Milan.
Het eerste stukje van de tour was redelijk spannend want voor je in de “achterbuurt” bent, moet je eerst je weg banen door het drukke, levendige Bangkok. Pffff, zweten!
De eerste stop is in één van die achterliggende straatjes. Amaai, duidelijk een andere wereld dan bij ons. Toch legt Ta uit dat we niet mogen denken dat ze arm zijn. Ze leven enkel helemaal anders. Iedereen leeft in het gezin in één ruimte (m.u.v. toilet en douche) en voor de rest wordt er vooral buiten geleefd omdat het buiten ‘frisser’ is. De mensen koken dus ook gewoon voor hun deur op straat.
Van daaruit banen we ons een weg naar een lokale markt. De plaatselijke bevolking – ook diegene die de voedselstalletjes uitbaten – komen daar hun boodschappen doen omdat het zo goedkoop is. Wat een heksenketel! Wat een gedrum en hectisch gebeuren want de mensen die er boodschappen doen willen geen tijd verliezen want ze willen uiteraard zo vlug mogelijk hun kraampje openen. Waar ze vlees verkopen is de stank niet te harden. Jakkes, geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om daar iets te kopen. De kippen lopen op sommige plekken rond, op andere zitten ze dan weer in een kooi. Waarom? De mensen komen er een levende kip uitkiezen die daar ter plaatse geslacht wordt. Of je ziet een kooi waar onderaan de levende kippen zitten en bovenaan de gepluimde kippen met kop nog aan.
En wat bevangen daar… 35°C buiten, de kraampjes op elkaar geplet en dan die geur… “Mama, ik word hier misselijk zenne!” ;-)
Even verderop aan een voetbalstadion houden we een korte stop. We proeven er Thaise bananen en een soort fruit. Heel lekker! Naam vergeten maar heb het even gegoogled: longan. Je moet het pellen als een lychee.
Dan rijden we verder naar het armere deel van Thailand. Mensen leven er in een zelf gefabriceerd “huis” onder de viaduct. We passeren desondanks lachende gezichten.
Een heel stuk verder houden we halt bij een tempelcomplex. We gaan er binnen en zien mensen die een donatie doen aan een monnik. Die donatie is een pakket vol met eten en andere dingen (bvb. medicijnen) dat de mensen geven voor overleden familieleden. Het pakket bestaat uit allemaal dingen die de overledenen lekker vond. Dat alles wordt door de monnik gewijd. Hij moet van alles proeven – vraag me niet waarom ;-) - en de rest wordt gegeven aan de armen of mensen met een handicap want in Thailand bestaat er niet zoiets als een werkloosheidsuitkering of uitkering voor hulpbehoevenden.
Van daaruit gaan de fietsen de boot op en dan met deze ‘longtail boat‘ naar de overzijde van de weidse rivier. Best indrukwekkend met de Bangkok skyline in de achtergrond en dan aan de oevers die eenvoudige paalwoningen.
Terug aan wal fietsen we door een “jungle”. De paadjes zijn zo’n meter breed en links en rechts bevindt zich jungle en water. Geen gekke toeren uithalen op de fiets dus. Maar heel tof fietsen en lekker fris!
De paadjes leiden weer naar een markt, een drijvende markt wel te verstaan. Daar gidst Ta ons doorheen en laat ons proeven van Thaise lekkernijen. Het ene valt al meer in de smaak dan het andere. Maar leuk om straks langs die voedselstalletjes te lopen en te weten wat te eten.
De tour zit er bijna op… tijd op terug te keren. Of toch niet? Er staat nog een lunch op het programma. We eten een heerlijke gebakken rijstmaaltijd met kip, ei en scampi’s. Echt superlekker! Jammer dat ik de naam weer vergeten ben. Ik zal dus de komende weken op het zicht moeten afgaan. ;-)
En dan écht op de terugweg… Het was een hele ervaring die eerste dag in Bangkok!
Na zoveel lekkers vandaag stoppen we gewoon in de supermarkt en eten we vanavond enkele gevulde croissants en chocoladegebak. Thais chocoladegebak, ik moest het gewoon proeven! J
Eerste kennismaking met Bangkok
Dag 2
De transit in Qatar was net lang genoeg om een Facebook-status te plaatsen en dan 10 min. later weer ’t vliegtuig op. Dit vliegtuig was zelfs nog groter en jammer genoeg drie rijen van drie naast elkaar… Grootste vliebtuig waar wj al mee gevlogen hebben, amaai! Maar heb toch liever een plekje voor twee en zeker om te slapen. Kan maar moeilijk op diene andere zijn schouder zitten kwijlen! ;-)
We zaten nog maar goed neer en ja weeeeeer eten! Die stewardessen doen gedurende 6 uren niet anders dan eten opdienen en afruimen… overdreven!
Slapen ging vanzelf. Milan sliep al een halfuurtje na opstijgen. Heb ik zelfs moeten wakker maken om eerste malariapil te nemen. Aangezien deze altijd hetzelfde uur moeten ingenomen worden en je met tijdsverschil zit, midden in de nacht dan maar!
En dan een dutje doen, geen probleem mijn ogen vielen vanzelf dicht tot… ja de stewardess me wakker maakte voor – je raadt het al – eten!!! Gelijk ik wel zin had om 5u Belgische tijd Thaise rijst met kip te eten?! Gelukkig was er nog een croissant en fruitsla zodat ik na enkele hapjes proeven weer een tukje kon doen.
Met een vertraging van een halfuur landden we in Bangkok, 12.30u plaatselijke tijd. Op zoek naar de desk om een visum aan te vragen. Wat blijkt?! België staat niet op de lijst voor visa. Twee keer gevraagd: “Ben je echt zeker? Ze vertelden me dat ik wel een visum nodig heb…” Neen, niet! OK dan maar zeker?!
Gemakkelijk, dan maar vlug de bagage ophalen. Vlug?!?! Een uur en 15 min. hebben we rijtje geschoven om voorbij de immigratie te raken. Maar bon, toch eindelijk voet op Thaise bodem… onze valiezen stonden al naast de band want de bagage uit Bahrein stond al toertjes te draaien! ;-) OK, dat ging vlotjes!
Benieuwd of de taxi die ik geregeld had bij een extern taxibedrijf ook nog stond te wachten want ’t was ondertussen 14u… 2 uren na aankomsttijd.
Bagage nog eens door de scanner en richting aankomsthal. Goed kijken… ja hoor, van service gesproken… bordje met “Berenice en Milan” … super! Eenmaal buiten valt de hitte als een bom op ons… OMG, wat is dat?! Van 15°C gisterenochtend naar 35°C 24 uren later! Maar de taxichauffeur had ook twee flesjes water voorzien… Als hij ons nu ook nog op het juiste adres afzet, complete service wat mij betreft!
De rit duurt een halfuurtje. Wat een gekrioel! En ze rijden er ook links dus ook weer aanpassen. ‘k Moet wel zeggen dat die ring van de luchthaven naar het centrum er beter bij ligt dan bij ons! ;-) Maar wat een drukte hier in Silom Soi… niet normaal! Echt een andere wereld. Een grote laan met hoge gebouwen met in de zijstraten daarvan kleine straatjes met restaurants/winkels/… naast elkaar gepropt en niet te vergeten het ene voedselstalletje naast het andere.
In onze hostel ‘Smile Society’ worden we vriendelijk onthaald en mogen we na een kwartiertje naar de kamer. De gastvrouw helpt zelfs de valiezen sleuren, doen ze niet in alle hostels hoor… Nette tweepersoonskamer met eigen badkamer, TV, kleine koelkast en oef… airco!
Ach ja, en de hostel is schoenen verboden… een Thais gebruik! :-)
Even relaxen op de kamer en ons dan seffens in de drukte van Bangkok begeven want we moeten toch ook eten hé. En ook eens bekijken hoe we morgen naar onze eerste toer geraken.
We hebben een restaurantje lekker dichtbij uitgekozen op basis van comments op Tripadvisor. We konden natuurlijk ook één van de vele voedselkraampjes uitproberen maar aangezien mijn maag nog overhoop lag van het “regelmatige” eten tijdens de vlucht, toch maar opteren voor een echt restaurant. Kwestie van de maag een beetje tijd geven om te wennen! ;-)
Zelfs op restaurant niet gemakkelijk om iets “niet-spicy” uit te kiezen maar de crispy eend met spek en spruitjes :-)smaakte echt lekker. Zelfs Milan die absoluut geen spruitjesfan is, zei “Mmmm, lekkere spruitjes!” Tja ze waren dan ook bereid met een laagje honing! ;-)
Wat vriendelijke mensen… tijd om een praatje te maken. Je voelt je echt wel welkom, tof!
Terug door de mengelmoes aan geuren naar de hostel en vlug bed in… ’t Is vakantie en nog maar 22.15u maar ik wed dat ik goed zal slapen!
Onderweg...
Dag 2
De transit in Qatar was net lang genoeg om een Facebook-status te plaatsen en dan 10 min. later weer ’t vliegtuig op. Dit vliegtuig was zelfs nog groter en jammer genoeg drie rijen van drie naast elkaar… Grootste vliebtuig waar wj al mee gevlogen hebben, amaai! Maar heb toch liever een plekje voor twee en zeker om te slapen. Kan maar moeilijk op diene andere zijn schouder zitten kwijlen! ;-)
We zaten nog maar goed neer en ja weeeeeer eten! Die stewardessen doen gedurende 6 uren niet anders dan eten opdienen en afruimen… overdreven!
Slapen ging vanzelf. Milan sliep al een halfuurtje na opstijgen. Heb ik zelfs moeten wakker maken om eerste malariapil te nemen. Aangezien deze altijd hetzelfde uur moeten ingenomen worden en je met tijdsverschil zit, midden in de nacht dan maar!
En dan een dutje doen, geen probleem mijn ogen vielen vanzelf dicht tot… ja de stewardess me wakker maakte voor – je raadt het al – eten!!! Gelijk ik wel zin had om 5u Belgische tijd Thaise rijst met kip te eten?! Gelukkig was er nog een croissant en fruitsla zodat ik na enkele hapjes proeven weer een tukje kon doen.
Een nieuw avontuur... We vertrekken!
Dag 1
Hier zijn we dan weer… 2 jaar geleden is ons Australië-avontuur al… time flies!
Deze keer gaat de bestemming richting Zuid-Oost Azië met als eerste stop Bangkok.
’t Was eigenlijk al redelijk spannend nog voor de reis begon… laat ons zeggen dat ik even gezweet heb. Ik kwam aan de check-in en vroeg de hostess of ik al een visum had. Neen, nog niet, ik kan dat aanvragen in Thailand zelf heb ik overal gelezen… “Ja, da’s waar”, ging de hostess verder, “als je max. 30 dagen verblijft in Thailand maar bij jullie is dat langer… Ik zal even bellen…” ‘k Kan je zeggen dat het zweet me eventjes uitbrak aan die balie. Wat nu? Stel je voor dat… Even niet aan denken, Bérénice! Na enkele minuten wachten, kreeg ik het verlossende antwoord dat ze ginder het visum dat ik zal krijgen wel kunnen verlengen. Oef! Allez, ’t is te hopen dat die info ook inderdaad correct is, anders zal ik op 15 augustus nog in Thailand staan… of Maleisië omdat ik Thailand niet terug binnen geraak voor mijn terugvlucht!
Tot zover het inchecken… Afscheid nemen van bobonne en opa en dan kort dutyfree shoppen want ik heb beloofd mijn gastvrouwen in Maleisië 2 magneten uit België mee te brengen. En waar anders kan je zo’n toeristisch hebbeding vinden als op de luchthaven?
“Milan, heb jij de zak met sandwiches die lieve bobonne voor ons gesmeerd heeft?” Euh, neen?! OK, onze zak met Belgische lekkernijen is achtergebleven bij… bobonne! ;-)
Naar de gate… veel ambulanciers… wat is er aan de hand? Een wit tentje opgezet, niet goed… krop in de keel! Slik, wat een mooie (terug)reis had moeten worden, loopt voor die mensen dramatisch af… Ik mag er niet aan denken…
Ene keer in het vliegtuig kwam ik gelukkig terug in een vakantiemodus. Ik had de plaatsen maanden geleden al gereserveerd via het internet en 29A en 29B is onze stek voor de komende 6 uren.
Qatar Airways is ook weer een aanrader. Kussentje en dekentje liggen klaar en elk ons eigen TV-schermpje goed voor uren film- en spelplezier… die 6 uren zullen zo omvliegen.
Ook het eten was helemaal niet slecht. Voor Milan had ik een kindermenu gereserveerd. Ik had dit nog nooit gedaan dus benieuwd. Was hij in de wolken toen ze met een grote Spongebob-lunchbox kwamen aanzetten! Hij is er fan van dus kon niet beter. Lekker slaatje, een Balisto, een Minute Maid fruitsapje, een sandwich, een pasta met kip en een gebakje. De twee laatsten niet waw.
Mijn dinner was keuze tussen “chicken” or “beef”. Ik heb geopteerd voor de krokante kip in een tomatengroentensaus met pasta. Echt lekker, overtrof ‘Steamplicity’ (voor de insiders ;-))
Daarnaast nog koude aardappelblokjes met dressing en een warm broodje. Als toetje datzelfde (mottig ;-)) gebakje maar met een Mignonnette-tje. En een glaasje Franse wijn. Kan tellen voor een vliegtuigmaaltijd toch?
Ach ja, zei ik al dat ze ook rond kwamen met hete vochtige doekjes? Wat een luxe! :-)
Nog een kleine 2 uren en we landen al in Doha, Qatar, voor een korte tussenstop. Kwestie van de benen eens strekken! ;-)
Wat een leuke verrassing
Ik werd gisteren aangenaam verrast!
In Australië vergaten we op Fitzroy Island onze fleece vesten... Geen probleem, zeiden ze op de balie, ik kon ze de volgende dag ophalen.
Leuk, maar dan zaten we op het vliegtuig richting België dus dat ging moeilijk zijn! ;) Heb dan maar m’n e-mail en adres achtergelaten.
Nooit iets van gehoord... tot gisteren... een Australisch pakket met... ja ja, fleece vesten!
Like those Australians even more!